Her sabah namazından sonra kerahet vakti çıkana kadar dersimizi sırayla Fihrist Risalesi’nden okuduk. Sözler, Mektubat, Lem’alar, Şuâlar ve Mesnevî-i Nuriye’nin münderecatını hep birlikte mütalâa ettik. Risale-i Nur hazinesinin mahiyetinden haber aldık. Nur deryasından birkaç damlayı avuçlarımızda biriktirip içmeye gayret ettik.

Sonrasında bulunduğumuz meskûn dershaneden ‘Sahil Dershanesi’ne geçtik. “Böyle bir dershane mi var?” diye merak edenler olabilir. Risale-i Nurlar’ın okunduğu her yer Nurcular’a dershanedir. Kâh Medrese-i Nuriye, kâh Medrese-i Yusufiye, kâh Medrese-i Seyyare ve Tayyare, kâh ise Medrese-i Sevahil ve Cibal…

Her sabah sahil dershanesinin muhtelif köşelerinde Nurlar’ı mütalâaya başladık. Kimimiz banklarda, kimimiz sahildeki taşların üzerinde, kimimiz kameriyelere, kimi çimenlerin üzerinde, kimi de ağaçların dibinde okumaya başladık..

Sabah sahil şeridinde spor yapmak için yürüyen ve koşanlar, hiç alışık olmadıkları bir manzara ile karşılaştıkları hayretli bakışlarından belliydi. Üniversiteli gençleri, ellerinde güneşin ilk ışıklarında pırıl pırıl parlayan kitaplarla gören herkesin dikkatini çekiyordu. Nasıl bir hakikat ki, onları uykunun en tatlı kısmında, gafletin en derin yerinde olunması gereken bir vakitte kaldırıp buraya getiriyordu.

Bu manzaralar her gün birilerinin dikkatini çekiyordu. 

Kimileri takdirkâr ifadelerle bakarak geçiyor, kimileri de ne okuduğumuzu soruyordu. Birilerinin soru sorması ihtimaline karşı bir kısım kardeşlerimiz Yeni Asya Gazetemizi, her kategorideki dergilerimizi ve küçük Risalelerle dolu bir poşet taşırlardı her gün, soranlara vermek için.

Kitap okuduğumuz yer kâinat kitabının güzel sayfalarından birisiydi. Zaman zaman kırmızı kitaplardan nazarımızı kâinat kitabının mavi, yeşil ve beyaz sayfalarına çevirdik. Bazen de, bahrin dalgaları ile konuşmasını dinledik. Yüzümüzü denize dönüp kitap okurken, önümüzde zıplayan küçüklü-büyüklü balıklar (son gün de yunuslar) dikkatimizi çekerdi, “bizleri de okuyun” dercesine.

Bazen sesli kitap okurken, Kıtmir’in hemcinsleri gelip yanımıza oturup sessizce dersleri dinlediler. Dersin bitiminde kalkıp arkadaşlarıyla oynamaya gittiler. Dershanemizde de bir kumru birkaç gün misafirimiz oldu.

Biz insaniyetimizi ve kâinat denilen büyük kitabı okurken, okuduğumuz hakikatler, kâinatın güzel sahifeleri ve bu hadiseler bizlere şevk verdi. Ve bundan sonra da insanı ve kâinatı okumaya devam edeceğiz.

(Hızlandırılmış Program Heyeti )