Şanlıurfa - Talha İLHAN, Yaşar Olğun

İlk dersimiz, biraz da pandemi şartları dolayısıyla, tefekkür mekânımız bağda açık havada yapıldı. Doğrusu bu mekânda bu mevsimde nar, ayva, fıstık, elma, armut, kavun, karpuz gibi meyvelerin yanı sıra domates, salatalık, fasulye, biber gibi sebzelerin bulunması okuduğumuz tefekkür derslerini daha bir anlamlı hale getiriyor. Dallarında narları görünce insan yemekten ziyade onları izlemeyi daha bir tercih ediyor. Düşünün ki neredeyse bir kiloya yaklaşan içi, dışı sanatlı meyve paketi dalda asılı duruyor. İnsan bunu düşünmeden edemiyor. Doğrusu lisede okuduğumuz derslerde bu meyvelere hiç bu yönüyle dikkat çekilmiyor. Bizlere sanki bir narın meydana gelmesi sıradanmış gibi öğretiliyor. Yaratılan olağanüstü harikalıklara karşı heyecanımızı, merakımızı kaybetmiş gibi duruyoruz. Güneşi, sanki doğmaya mahkûm bir kurulum gibi algılatıyorlar. O kurulumun neden ve nasılını sorgulatmıyorlar. Oysa gözlerimizin önünde pek çok harikaların varlığı insanı kul olarak Yaratıcımız karşısında heyecanlandırmalıdır. İşte Risale-i Nur dersleri gözlerimizdeki, aklımızdaki bu alışkanlık perdesini yırtıp atıyor. Bize, varlıklar karşısında yaşama, onları düşünme heyecanı veriyor.

Yaz tatili sebebiyle ayrı kaldığımız arkadaşlarımızla, ağabeylerimizle yeniden Pazar derslerinde buluştuk. En son okuma programı yapmış ve kapanışı da Halfeti ilçemizi gezerek noktalamıştık. 

Şimdi yeni bir heyecan dalgasının içindeyiz. Hatta o okuma programından sonra biz de Yaşar ve Talha arkadaşımla Nur medresesinde kalmaya başladık şükür.

Sezonun ilk dersi ‘bismillah’ oldu. Bismillah her hayrın başıdır denildi. Peki biz hayrı nereden, kimden istiyoruz? Fakir insan zengin olunca, bekâr evlenince, kiracı ev sahibi olunca hayır ve huzur bulacağını ümit ediyor. Ama şu âyetin manası genellikle insanlar tarafından unutulur. ‘Kalpler yalnızca Allah’ı zikretmekle huzur bulur.’ İşte aslında hayır denen şey, huzur anlamıyla Allah’ı zikretmektedir. Her türlü imkânları olsa da insan eğer bu zikir, fikir, şükür kaynaklarından mahrumsa, hakikî anlamda huzuru bulamayacaktır. Annelere şefkat duygusu veren ve o duygu ile evlâtlarını koruyup, kollamasını anlıyoruz da, o duyguyu annelere vereni ne kadar düşünüyor ve ona teşekkür ediyoruz.

Her bir varlık yaratıcısını bilip, onu teşbih ederek anarken aklı olan biz insanlar bu tesbihi yani en önemlisi de namazlarımızı ne kadar hakkıyla yerine getiriyoruz, düşünmeye değer konudur.

Şartlar ne olursa olsun Yaratan yarattığı mahlûkunun rızıklarını verirken ve hiçbir mahlûk ihmal edilmezken, insan bu gözetilmeyi nasıl değerlendiriyor ve rızıklandırana karşı görevlerini nasıl yerine getirebiliyor ya da yerine getiriyor mu? Bu da düşünmeye değer bir konudur.

Bismillah dersi yapmamız gerekenleri çok öz bir şekilde bizlere hatırlatıyor. Zikir, fikir ve şükür. Allah’ın rahman ve rahim isimlerini zikredersek, eğer samimî bir şekilde, ne anlama geldiğini bilerek Rabbimizin ilmini, kudretini, hikmetini düşünürken ve neticede de vermiş olduğu bunca nimetlere karşı elhamdülillah dersek, o zaman kulluğumuzu yerine getirmiş oluruz.

İşte biz de Pazar günkü bu lise derslerimizde bu şuuru elde etmeye çalışıyoruz. Onlarca farklı ağabey ve arkadaşlarımızdan o hafta okunan konu ile ilgili görüş ve düşüncelerini almış oluyoruz. Böylece bir cümledeki mana, onlarca farklı pencereden bize görünür hale geliyor.

Pazar günlerimiz bu derslerle farklı bir Nurlu pazar oluyor. Ayrıca ortamın enerjisi ve katılanların yorum ve düşünceleri ile evlerimize döndüğümüzde neredeyse bir haftalık bir şuur depoluyor ve onunla sonraki Pazara kadar gidiyoruz.

Emeği geçen Yeni Asya okuyucularına ne kadar teşekkür etsek azdır. Böyle derslerin Türkiye’nin her yerinde olması da ayrı bir güzellik. Biz gençlerin bu güzelliklerden istifade etmesini Rabbimizden diliyoruz. Şimdi sonraki haftayı heyecanla bekliyoruz. Duâ edin.