“Siz, meşveretle ne lâzımsa yaparsınız. Fakat ihtiyatla, telâşsız, velveleye vermemek lâzım.” (Emirdağ Lahikası) hakikatine uygun hareket eden bir şahs-ı manevi tüm meseleleri yerinde ve zamanında çözerek sonuçlandırabilecektir. Propagandacıların ihtiyatsızlığa, telaşa ve velveleye sevk etmesine karşı, meşverete müracaat ederek meseleleri halleden şahs-ı maneviyi bu yolla aldatmak mümkün olmayacaktır. Bediüzzamanın ifadesiyle “ne lazımsa” meşveretle yapabilen bir şahs-ı manevî varken hadiseleri velveleye vermek veya verdirmek akıllıca bir iş değildir. Velveleye verilen işlerden kimlerin istifade edeceği aşikâr olduğundan bu fırsatı onlara vermemek şahs-ı manevînin mesuliyetindedir. Kolayca çözülebilecek sorunları velveleye verdirerek fikirleri dağıtmak, tesanütü bozmak, ihlâsı kırdırmak şeklinde kullanmak isteyenlere karşı dikkat, metanet ve ihtiyat gereklidir.

Nazarları Risale-i Nur’un haricine çekmenin bir taktiği olarak kullanılan “velveleye” verdirmenin zararlarını herkes kendi nefsinde tecrübe edebilir. Olayların velveleye verildiği bir ortamda şahs-ı manevi yerine şahısçılık meydan alacağından isabetli işler meydana gelmeyecektir. Her şeyde şahs-ı manevîyi önceleyenlerin şahısçılığa kapı açan böyle bir duruma fırsat vermesi mümkün değildir. “Elbette bize lâzım: Kemâl-i teslimiyetle sabır ve temkinde bulunmak ve bilhassa inkisar-ı hayale düşmemek ve bazen ümidin hilâf-ı zuhuruyla meyus olmamak ve muvakkat fırtınalarla sarsılmamak” (Şualar) hakikatine uygun davranmanın şahs-ı manevîmize ne kadar faydası olduğu tecrübelerle görülmektedir.