Bilinmeklik iradesiyle Rabbini bilmek için yaratılan insan, işe kendini bilerek başlayacaksa; kendinde ve kâinattaki esma alfabesini, marziyat ve makasıd-ı Rabbaniyeyi bulma ve ulaşma sorumluluğunu hangi okumalarla yapabilir?
Meçhul dakikalar biterken “Sen de öleceksin, onlar da ölecekler. (Zümer: 30)" âyetine mazhar olan insan, ölüme doğru durdurulamaz bir hızla ilerlerken asıl diyarında, vatan-ı aslisinde hangi bilgi, hangi kitap, hangi ilim ona fayda sağlayacaktır?
Hülâsa ameller niyetlere göredir. Önemli olan iman-ı billah, marifetullah ve muhabbetullahla kurbiyet kazanmaktır. Bu manaya ulaşmayı tekeffül eden Nurlara itimad edip dört elle sarılalım.
Bediüzzaman’ın Kastamonu Lâhikası'nda (s. 52) ifade ettiği: “Kat’î ve çok tecrübelerle anlaşılmış ki, imanı kurtarmak ve kuvvetlendirmek ve tahkiki yapmanın en kısa ve en kolay yolu Risaletü’n-Nur’dadır. Evet, on beş sene yerine on beş haftada Risaletü’n-Nur o yolu kestirir, iman-ı hakikîye isal eder.”
En başta sorduğumuz "Fen ilmi mi, din ilmi mi?" sorusunun cevabı ise: Risale-i Nur kâinat kitabının müfessiri Kur’ân-ı Mu'cizü'l-Beyan'ın bu asır ve sonraki asırlara rehberlik edecek i’cazlı bir tefsiridir. Fen ilimlerinin meşgul olduğu tekvinî emirleri de, din ilimlerinin meşgul olduğu teşriî emirleri de ihtiva eden bir eserdir.
“Risale-i Nur; şems-i Kur’ân-ı Mu'cizü'l-Beyan'ın elvan-ı seb'ası, Risale-i Nur’un menşur-u hakikatinde tam tecelli ettiğinden, hem bir kitab-ı şeriat, hem bir kitab-ı duâ, hem bir kitab-ı hikmet, hem bir kitab-ı ubudiyet, hem bir kitab-ı emir ve dâvet, hem bir kitab-ı zikir, hem bir kitab-ı fikir, hem bir kitab-ı hakikat, hem bir kitab-ı tasavvuf, hem bir kitab-ı mantık, hem bir kitab-ı ilm-i kelâm, hem bir kitab-ı ilm-i ilahiyyat, hem bir kitab-ı teşvik-i san'at, hem bir kitab-ı belâğat, hem bir kitab-ı isbat-ı vahdaniyet, muarızlarına bir kitab-ı ilzam ve iskattır. (Emirdağ Lâhikası, s. 86.)"  (Son)