Trabzon mebusu Ali Şükrü Bey tarafından hazırlanan bir kanun teklifi o gün Millet Meclisi tarafından kabul edilerek Anadolu sathında yürürlüğe konuldu. Bu kanun maddesi, “Sarhoşluk veren şeylerin önlenmesine dair” olup resmî kayıtlarda “Men-i Müskirat Kànunu” ismiyle yer aldı.

Üstad Bediüzzaman, dostu Ali Şükrü Beyin öncülük etmesiyle Millet Meclisi’nin kabulüne mazhar olan bu kanun maddesinden dolayı hem memnun olur, hem de “Anadolu Hükûmeti”nin milletin iradesini temsil makamında olduğu tesbitinde bulunur. Bu hayırlı gelişme hakkında, Tulûât isimli eserinde şu ifadeleri kullanır: “Câ-yı dikkattir ki: Merkez-i Hilâfet [İstanbul], uleması ve Dârülhikmet ve zabıta-i ahlâkiye ile fuhuş, işret, kumar gibi kebairi izale değil, tevkif edemediler. Anadolu hükûmetinin bir emriyle, bütün işret, kumar gibi kebairler men’edildi.” (Haşiye)

*

Ankara, bir asrı aşan süredir devlet, hükûmet ve siyasetin yeni merkezidir. Aynı zamanda Anadolu coğrafyasının da merkezinde sayılır. Yüz yıllık süre içinde, yukarıda örneğini vermiş olduğumuz gel-gitli hadisenin pekçok benzeri yaşandı.

Bizim maksadımız ve muradımız, bütün Türkiye’ye sirayet etme istidadında olan buradaki maddî-mânevî havanın güzelleşmesi, menfiden müsbete doğru kanalize edilmesidir. 

Tabiî, bu maksadın hasıl olması için, ihlâs ve sadâkatle çalışmak, gayret göstermek esastır. Yoksa, ciddî manada çalışmadan, azim ve kararlılık içinde gayret göstermeden hayırlı neticeler beklemek abesle iştigaldir. 

*

Ankara’nın şöyle bir hususiyeti de var: Burası, aynı zamanda tahribatçı bid’akâr rejim taraftarlarının da merkezidir. Onlar fırsat buldukça, millî iradenin tecelligâhı olan bu merkezde cirit atarlar: O jakobenler, hürriyetleri kısarlar. Darbe yaparlar. Muhtıra verirler. Demokrasiyi süngüleyerek siyasetin canına okurlar. Milletin iradesi gibi, kudsî değerlerine de düşman kesilirler. Ellerine geçirmiş oldukları idare mekanizmasını bırakmaya yanaşmazlar. Tekelci-inhisarcı davranarak, medeniyet sahasında ülkenin geri kalmasına sebebiyet verirler. Onların bu yaptıkları ihanet, hatta cinayet hesabına geçer.

İşte, bu zor ve çetin vaziyet karşısında yine de pes etmek olmaz. Bu vatanın kalbinde yer alan Ankara, aynı zamanda hakikî sahibi olan milletin de kalbinde yer alıyor. Büyük bir maneviyat kutbu olan Hacı Bayram Veli Hazretleri (1352-1430) burada yatıyor. Beldenin manevî tapusu onun üzerindedir. Aynı şekilde, 1967'de dönemin demokrat hükümeti tarafından temeli atılan ve 1987'de inşaatı tamamlanan muhteşem Kocatepe Camii, yine bu şehrin kalbinde yer alıyor.

Velhasıl-ı kelâm, dememiz odur ki: Yüz yıl önce “en kara” bir hâlete bürünen Ankara, günden güne nurlanıyor, mamur oluyor. Allah’ın her günü, bir ya da birkaç yerde nuranî iman hakikatleri okunuyor, ciddiyetle tedris ediliyor. Bunu iki hafta boyunca bilmüşahede gördük. Kezâ, şu en sıkıntılı zamanda bile yeni hizmet binaları inşa edilirken, bir taraftan da eski-antika binalar aslına uygun şekilde restore edilerek hizmete açılıyor. Ve daha nice sevindirici gelişmeler var ki, mecmuu, bize inşallah 29. Mektup’ta yer alan şu müjdenin tahakkuk etmeye başladığını haber veriyor: "Hazret-i Mehdînin cemiyet-i nuraniyesi, Süfyan komitesinin tahribatçı rejim-i bid’akâranesini tamir edecek, Sünnet-i Seniyyeyi ihya edecek.”

……………………

(Haşiye) Trabzon mebusu Ali Şükrü Bey, söz konusu “Men-i Müskirat Kànunu” vesilesiyle çok hayırlı bir hizmete öncülük etti. Mustafa Kemal ile karşı karşıya gelme pahasına, içkinin yasaklanması hususunda az bir oy farkıyla da olsa büyük bir başarıya imza attı. Ama ne yazık ki, bu hizmetinin bedelini hayatıyla ödedi. 27 Mart 1923’te vahşiyane bir tertibe kurban gitti. Bununla da yetinmeyen muarızları, onun ölümünden bir buçuk sene kadar sonra, 11 Aralık 1924’te içki yasağına dair kanunu iptal ederek yürürlükten kaldırdı.