HER HÂL VE ŞART ALTINDA MÜSBET HAREKET

Nur Risâlelerinin müellif Bediüzzaman Hazretleri, hayatının her safhasında daima “müsbet hareket” metoduyla hizmet etmiştir. Menfi hareketten hem kendini muhafaza etmiş, hem talebelerini uzak tutmuştur. Aynı şekilde, provokasyonlara da gelmemişlerdir.

Evet, yüz senesini dolduran bu “müsbet iman hizmeti” müddetince, binlerce kez mahkeme safhaları yaşanmış, lâkin, tamamı beraatle netilenmiştir. Devletin adliye ve emniyet kuvvetleri, hatta istihbarat teşkilâtları, söz konusu eserlerde ve okuyan talebelerinde suç teşkil edecek hiçbir delil bulamamışlardır. 

Demek ki, ortada lekesiz, sâbıkasız, aynı zamanda İlâhî koruma altında bulunan tertemiz bir dâvâ vardır. Bu husus artık tarihin, mahkemelerin ve umumî vicdanın tescilindedir.

İşte, böylesine şerefli bir mâzi ve böylesine temiz bir dâvâ başka nerede görülmüştür. Böylesine ulvî, nurlu bir marka dünyada hangi hangi milletin, hangi ülkenin elinde var? Kesinlikle dün olduğu gibi bugün de yoktur ve Asr-ı Saadet istisna, dünya tarihinde görülmüş değil. O hâlde, bütün millet olarak hiç çekinmeden iftiharla ve tam bir gayretle bu kudsî markaya sahip çıkmamız icap ediyor.

MÜSBET HAREKET DERSLERİ

Üstad Bediüzzaman, âhir ömrüne kadar nefsinde tatbik etmiş olduğu müsbet hareket dersini, vefatından önceki son dersinde talebelerine de vasiyet ediyor. İşte Emirdağ Lâhikasının âhirine derc edilen o vasiyetten birkaç cümle:

“Aziz kardeşlerim,

“Bizim vazifemiz müsbet hareket etmektir. Menfî hareket değildir. Rıza-yı İlâhîye göre sırf hizmet-i imaniyeyi yapmaktır, vazife-i İlâhiyeye karışmamaktır. Bizler âsâyişi muhafazayı netice veren müsbet iman hizmeti içinde her bir sıkıntıya karşı sabırla, şükürle mükellefiz.

“Mesleğimizde kuvvet var. Fakat bu kuvvet, âsâyişi muhafaza etmek içindir. ‘Velâ teziru vaziretun vizra uhra’ [âyetinin] düstûru ile ki: ‘Bir câni yüzünden onun kardeşi, hanedanı, çoluk-çocuğu mesul olamaz.’ İşte bunun içindir ki, bütün hayatımda bütün kuvvetimle âsâyişi muhafazaya çalışmışım. Mezkûr âyetin düsturuyla vazifemiz, dahildeki âsâyişe bütün kuvvetimizle yardım etmektir.

“Bizim vazifemiz hizmettir; netice Cenab-ı Hakka âittir.”

Evet, harikulâde cesaretiyle destânlar yazan ve ömrü billah korku nedir bilmeyen Bediüzzaman Hazretleri, bilhassa Barla hayatından sonra, yani etrafında hâlis kardeşleri ve Nur Talebeleri müsbet iman hizmeti için devreye girdikten sonra, eskiye nazaran hâl ve hareketlerinde çok daha hassas davranmaya başlamıştır.

Bu noktada eski ve yeni hayatı hakkında bir kıyaslama yaptığı Emirdağ Lâhikasındaki bir mektupta şu ifadeleri kullanıyor:

“Yeni Said, ihtiyarlığında bütün bütün siyasetten ve dünyadan kendini çekmeye çalıştığı halde, ehl-i dünyanın bütün bütün kanuna ve insafa ve vicdana, hattâ insanlığa muhalif bir tarzda eşedd-i zulüm ile yirmi sekiz sene işkencelerle ezdiklerine ve o biçare Said’in baltalarla başına vurduklarına ve ihanetin en şenîlerini yaptıklarına karşı, emsalsiz bir sabır ve tahammül ona ihsan olunması ve gayet asabî ve sinirli olduğu gibi, fıtraten korkak olmadığı halde ‘Ecel birdir, tegayyür etmez’ hakikatine imanından gelen büyük bir cesaretle beraber, en korkak, en miskin bir vaziyette sükût edip sabretmesinin bir hikmeti budur ki: Kur’ân-ı Hakîmin hakaik-i imaniyesini tefsir eden Risale-i Nur’u hiçbir şeye ve şahsî menfaatlerine ve mânevî kemâlâtlarına âlet yapmamak ve Nurdaki hakikî ihlâsı kırmamak için Said’e şefkatli tokatlar vurup “Sakın, sakın, hakaik-i imaniyenin tefsiri olan Risale-i Nur’u kendi şahsî menfaatlerine ve hattâ mânevî kemâlâtlarına ve belâlardan ve muzır şeylerden kurtulmaklığına âlet yapma. Tâ ki, Nurun en büyük kuvveti olan ihlâs-ı hakikî zedelenmesin’ diye, kader-i İlâhînin şefkatli tokatları olduğuna kat’î kanaat ediyorum.”

Kısaltarak vermiş olduğumuz bu ifadeler, her hâl ve şart altında yine de “müsbet hareket” metoduyla nurlu hizmete devam edilmesi gerektiği dersini veriyor.

(Devamı var)