***

Müspet iman hizmeti, güneşin faaliyeti gibidir. O incitmez, ancak ziyasıyla okşar. Nurla karanlıkları izale eder. Buzları eritir, zemin yüzünü çiçeklerle güldürür.

Kırmadan, dökmeden, incitmeden, dağıtmadan, menfaat beklemeden... Sevgi, barış ve kardeşlik içinde asayiş ve güveni temin eder.

Müspet hareket Saadet Asrından asrımıza yansıyan bir hizmet modelidir.

628 yılında Müslümanlar ile Mekke’li müşrikler arasında yapılan Hudeybiye barış antlaşması bir fetih olarak niteleniyor.

“Doğrusu biz sana apaçık bir fetih ihsân ettik.” (Fetih;1)

***

Antlaşma başlangıçta Müslümanların aleyhine gibi görünse de; daha sonra Müslümanların lehine olarak sonuçlanmıştır. İslâm barış, huzur ve kardeşlik için gelmiştir. Kimseyi savaş zoruyla inançlarından koparmak için gelmemiştir.

Burada fetihten kasıt, savaşla ele geçirmek değil, gönüller fethedilerek, fitneden temizlenerek İslam’la yaşanılır hale getirmektir. Nitekim Mekke’nin fethi, savaş olmadan gerçekleşmiştir.

***

Bu Nebevî metodu günümüzde Bediüzzaman’da görüyoruz.

O, bir yandan şüpheleri giderici ve mü’minlerin imanlarını taklitten tahkik seviyesine çıkarıcı kıymetli dersler verirken; diğer yandan bu engebeli, dikenli, mayınlı ve uçurumlarla dolu yolda Müslümanların nasıl yürümeleri gerektiğini ders veren lahika mektupları kaleme almıştır.

“Bizim vazifemiz müsbet hareket etmektir. Menfî hareket değildir. Rıza-yı İlâhîye göre sırf hizmet-i imaniyeyi yapmaktır: Vazife-i İlâhiyeye karışmamaktır. Bizler asayişi muhafazayı netice veren, müsbet iman hizmeti içinde herbir sıkıntıya karşı sabırla, şükürle mükellefiz.” (Emirdağ Lahikası)

“Rıza-yı İlâhiye göre, sırf hizmet-i imaniyeyi yapmak” bir insana yapılabilecek en büyük yardımdır. Ebedi saadetini temin eder.

Tıpkı bir doktorun hastaya şefkatle muamelesi gibi. Doktorun vazifesi hastayla değil hastalıkla mücadeledir. Hatta hasta ne kadar ağır olursa, doktor o derece ihtimam gösterir.

***

Menfî hareket ise, fırtına gibidir. Yıkıcıdır, tahrip edicidir.

Hülasa; rıza-yı İlâhî için çalışmak müsbet; riya, gösteriş ve menfaat için çabalamak menfîdir.

Hizmet-i imaniyye müsbet; küfür ve dalâlete, isyan ve sefahate çalışmak menfîdir.

Allah’a tevekkül müsbet; vazife-i İlâhiyeye karışmak menfîdir.

Asayişi muhafaza müsbet; kavga ve ihtilâl çıkarmak, emniyeti ihlâl etmek menfîdir.

Sabır ve şükür müsbet; sabırsızlık ve isyan menfîdir.

***

Bediüzzaman Hazretleri, kendisini menfî bir harekete sevketmek için yapılan bütün işkencelere, zulümlere, oynanan bütün şeytanî oyunlara sadece acı bir tebessümle ve salah temennisiyle karşılık verir.

O, bütün bir beşeriyetin imanını kurtarmak için çıktığı mukaddes yolculuğunu, itidâl-i dem ile, sarsılmadan ve düşmanlığa girmeden, müspet hareketle tamamlamıştır.

Bu hakikat dün geçerli olduğu gibi, bugün de geçerlidir. Yarın da geçerliliğini muhafaza edecektir. Talebelerine ve ehl-i imana vasiyetidir.