Bu ismin kaynağı, Bediüzzaman Said Nursî’nin “Birinci Avrupa – İkinci Avrupa” ayrımıdır. Biz bu köşede, Birinci Avrupa’nın yani insaniyet, hak, hukuk ve vicdan eksenli Avrupa’nın savunusunu yapıyoruz. Aynı zamanda Türkiye’nin Avrupa Birliği üyeliğini destekleyen, bu yolda karşılaşılan sorunları ve fırsatları ele alan yazılar kaleme alıyoruz.

Örnek: https://www.yeniasya. com.tr/ahmet-said-aydil/birinci-avrupa-yi-anlamak_602240 

Hedefimiz, AB üyeliği konusunda okuyucularımıza bir perspektif sunmak ve bu sürecin gerekliliğini, zorluklarını ve avantajlarını açıklıkla tartışmaktır. Web sitemizin yazarlar bölümünde yayımlanmış yazılarımız incelendiğinde, Türkiye’nin eksiklerini dürüstçe ele aldığımız, AB’nin tutarsızlıklarını da açıkça eleştirdiğimiz birçok yazı görebilirsiniz.

Ancak bu denge bazen yanlış anlaşılabiliyor. Türkiye’yi eleştirdiğimizde “AB hayranlığı” ile, AB’yi eleştirdiğimizde ise “iktidar yanlılığı” ile itham edilebiliyoruz. Oysa her yazının bir sınırı vardır: Konu bellidir, kelime sayısı sınırlıdır. Her yazıya her meseleyi sığdırmak ne pratik ne de etkili olur. Ayrıca her yazar her konuda yazmak zorunda değildir. Gazetelerde örtük bir iş bölümü vardır. Kimisi iç politikaya odaklanır, kimisi dış politika yazar vs. Biz hem yaşadığımız yer, hem de akademik altyapımız sebebiyle Avrupa meselelerine yoğunlaşıyor, özellikle de AB–Türkiye ilişkilerinin kesişim noktalarına odaklanıyoruz.

Bazı yazılarımız doğrudan AB–Türkiye ilişkileri hakkında görünmeyebilir; ancak temelde hep aynı doğrultuda, yani Birinci Avrupa perspektifinden bir bakış sunuyoruz (Suriye hakkındaki yazılarımızda bile AB modeli idealli bir anlatı söz konusudur). Örneğin son yazımızda, Türkiye’de uzun süredir egemen olan “Avrupa merkezli modernlik” anlatısını eleştirdik. Bu eleştiri bugün sadece marjinal bir yaklaşım değil; aksine sosyal bilimlerde giderek daha fazla kabul gören bir sorgulama alanıdır. Ayrıca bu yaklaşım, Bediüzzaman’ın hem Divan-ı Harb-i Örfî’de İttihatçılara, hem de Millî Mücadele döneminde Mustafa Kemal’e yönelttiği temel eleştirilerden biridir.

Yazılarımızı bütünlük içinde takip eden okuyucularımız, Avrupa Birliği üyeliğine olan desteğimiz ile bu tür kültürel ve ideolojik eleştirilerimiz arasında bir çelişki olmadığını, tam tersine bunların birbirini tamamlayan bir tutarlılık içinde olduğunu fark edeceklerdir.

Yazılarımızda her seferinde siyasî pozisyonumuzu beyan etmek gibi bir zorunluluğumuz yok. Zira bu köşe ne bir muhalefet ne de bir iktidar manifestosu. AB ile Türkiye ilişkilerini anlamaya çalışan, yer yer eleştiren, yer yer destekleyen; ama her şeyden önce ilkelere ve değer odaklı bir bakışa sadık kalmaya çalışan bir çizgide ilerliyor.

Haydar’a “Haydo” derseniz Haydar düşmanları sizi sever, “Haydar Ağa” derseniz hayranları... Ama sadece “Haydar” derseniz, az kişi alkışlar. Yine de doğrusu bu değil mi? Ne eksik, ne fazla. Samimiyetle, dosdoğru olmaya çalışmak. Hatalar elbette olur; ama niyetin doğruluğu, yazının da yönünü belirler.

Bu yüzden köşe yazılarını tek tek değil, bütüncül okumak daha sağlıklı olacaktır. Aksi halde kendi hassasiyetlerinize göre “olmayan boşluk”ları, sizin tahayyülünüzdeki taşlarla doldurmaya çalışır; yazarın ne dediğinden çok, ne demediğine takılırsınız.

İyi anlaşılmak dileğiyle…