İlk insandan kıyamete kadar gelmiş ve gelecek bütün insanlar farklı fıtratta yaratılıyor. Hepsinin huy ve karakterleri, meziyet ve kabiliyetleri, inançları, düşünceleri farklıdır. Dünyada şu an yaklaşık sekiz milyar insan var. Yani birbirinden farklı sekiz milyar ayrı âlem.

Yüce Yaradan, bin bir isminin farklı tecellisi olarak insanda olduğu gibi; madenleri, bitkileri, kuşları, meyveleri, parmak izlerini, yıldız ve galaksileri de çeşitlendirerek ne kadar muazzam bir sanatçı olduğunu bizlere gösteriyor. Bundan gerekli dersi alarak farklılıklarımızı zenginlik olarak görmek gerekmez mi?

FARKLILIK ZENGİNLİKTİR

Hakikat böyle iken ‘yekdiğerine inkârla, yabanî bakmak’ ne kadar doğru? ‘Husumet ve adavet etmek’ insana ve insanlığa ne kadar yakışır? Verilen hayat enerjisini birbirimizi tüketmekte kullanmak akıllıca bir iş mi?

İnsî ve cinnî şeytanlar sürekli telkin ediyor: “Parçala! Böl! Yok et! Hükmet! Sakın dostça ve kardeşçe geçinmesinler. Enerjilerini kalkınma, ilim, sanat, marifet, teknoloji, medeniyet için birleştirmelerine fırsat verme! Birbirleriyle savaşınlar, boğuşup dursunlar!”

Önce rengimize göre düşmanlık körükleniyor: Siyah derili, sarı derili, beyaz derili, kızıl derili... Sonra kıtalara göre; Asyalılar, Avrupalılar, Afrikalılar... Daha sonra ırklar düşmanlık sebebi yapılıyor... Türkler, Kürtler, Araplar, Acemler, İngilizler, Almanlar vs…

Başka bir sebep ise, inanç ve düşünce farklılıkları. Yüzyıl süren mezhep savaşları, hilâl-haç mücadelesi, engizisyon mahkemeleri, içtihat farkından doğan dahilî muharebeler... Komünistler, faşistler, Alevîler, Sünnîler, Atatürkçüler, Abdülhamitçiler.. Tarih boyunca çeşitli fikir akımları arasındaki mücadeleler... Partiler arası ve parti içi çekişmeler... Demokratlar, halkçılar, milliyetçiler vs...

ÖTEKİLEŞTİRME 

Telkinlere kulak verince fitne ve fesat odakları keyifle ellerini ovuşturup duruyor! Bu ötekileştirmeler, düşmanlaştırmalar insanlığın lehine mi, aleyhine mi?

Aynı dinî inanca veya siyasî, felsefî görüşe sahip kişiler arasındaki itiş-kakışlar… Nakşîler, Kadirîler, Nurcular, Süleymancılar... Bunların kendi aralarındaki bölünmeden doğan alt gruplar... A Partisini destekleyenler, B Partisini destekleyenler...

Şehirlerarası ötekileştirmeler de var: Bayburtlular Gümüşhaneliler, İstanbullular taşralılar… Gelir dağılımına göre de var, zenginler, fakirler, işçiler, patronlar... Böylece hayat düsturu yardımlaşma olması gerekirken, mücadeleye dönüşüyor. İnsan kendi eliyle kendi huzurunu yok ediyor, kendi kıyametini çabuklaştırıyor. Bu arada ömür gelip geçiyor... Ve maalesef hayatın tekrarı olmuyor!

Öyleyse; “Gelin tanış olalım/ İşi kolay kılalım/ Sevelim sevilelim/ Dünya kimseye kalmaz” diyor Yunus Emre. 

“KEŞKE” DEMEMEK İÇİN!

Herkes, bir an kavga ve boğuşmaya ara verip Kur’ân’ın mesajına kulak vermelidir. Allah (cc) şöyle buyuruyor: “Ey insanlar! Biz sizi bir erkekle bir dişiden yarattık; sonra da, birbirinizi tanıyasınız diye milletlere ve kabilelere ayırdık.”2  “Tefekkür etmez misiniz?”3  

Allah, sürekli merhametinden ‘uyanalım’ diye bizi ikaz ediyor. Son olarak depremle ikaz etti. Hâsıl-ı kelâm; insan bir yolcudur, ömür ise ebedî hayat için bir hizmet faaliyetidir.

Mevsim geçmeden, kervan göçmeden, ‘keşke’ demeden, ertelemeden, imkân ve fırsat varken; ihtilâfı, kavgayı, düşmanlığı bırakıp, hayatı muhabbet ve hizmetlerle değerlendirmek gerekiyor. Vesselâm. 

Dipnotlar:

1- Mâide: 105., 2- Hucurat: 13., 3- En’âm: 50.