23 Ekim’de başlayan ve 1 Aralık’a kadar devam edecek olan komisyondaki bütçe görüşmelerinde bakanları karşılarında gören muhalefet partilerine mensup milletvekilleri onları soru yağmuruna tutuyor. Renkli görüntülere de sahne olan görüşmelerde vekiller bakanları pankartlarla karşılıyor. Konuşması sırasında bu pankartlar bakana gösterilmeye devam ediyor.

Büyük ekonomik krizin yaşandığı ve geçim sıkıntısının dayanılmaz noktaya geldiği dönemde muhalefet milletvekilleri Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek’i, “Türkiye enflasyonda, faizde, gıda enflasyonunda birinci” dövizleri ile karşıladı. Bakanın konuşması öncesi ve sonrasında ardı ardına bu problemleri aktarıp çözüm bulunmasını istediler.

Şimşek’in bakanlığının bütçe sunumunu yaparken, “Topladığımız vergiler az” ifadesine muhalefet partili vekiller, 2026 bütçesinde net vergi tahsilatı 13 trilyon 783 milyar lira olarak hedeflendiğini söylerken bir önceki yıla göre yüzde 28,4 artış olduğunu, oysa hükümetin 2026 enflasyon hedefinin yüzde 16 olduğunu hatırlatarak tepkilerini dile getirdiler. Şu can alıcı soruyu sordular? “Vatandaştan toplanan vergiler nereye aktarılıyor, ya da nereye harcanıyor?” 

Öyle ya, toplanan vergilerden emekliye, asgarî ücretliye, memura, çiftçiye verilmiyorsa kime veriliyor, nereye aktarılıyor?

Cep telefonu, otomobil gibi birçok üründe, ürünün değerinin üzerinde vergi alınırken, toplanan “verginin az olduğunu” söylemek iktidarın başarısızlığının da bir göstergesi. 2025’in ilk sekiz ayında vergilerin yüzde 85’inin dar gelirliden toplandığı ortada dururken, bunun söylenmesine ne denilebilir ki…

Kamuda israfı önleyemeyip tasarrufu sağlayamayan iktidarın daha çok vergi toplamayı düşünmesi önümüzdeki yılın yine ekonomik olarak zor bir yıl olacağını da gösteriyor.

Arjantin örneği ortada. Devletteki israfı bitirip, yüzde 300 olan enflasyonu yüzde 30’a indirdiler.

İktidar mensupları 2016 yılından beri “en kötüsü geri kaldı” diyor, ama her sene daha kötüye gidiyor, tam tersi oluyor. Geride kalan sene bir önceki seneyi aratıyor. “En kötüsü geride kaldı” demek yerine Daha kötü günler bizi bekliyor” deseler daha doğru olur.

Öyle anlaşılıyor ki, 2026 bütçesi yoksulluğu, gelir adaletsizliğini büyütecek… 

2018 yılında yürürlüğe giren Partili Cumhurbaşkanlığı Hükûmet Sistemi ile açlık sınırının 14 kat, yoksulluk sınırının 15 kat, dolar kurunun 7.5 kat, yardıma muhtaç hane sayısının yüzde 50 kat arttığı göz önüne alınırsa temel meselenin yeni sistem olduğu görülecektir.

***

DİME DİME…

CHP Genel Başkanı Özgür Özel’in yaptığı mitingde yaşanan diyalog ibretlikti.

Özel’i dinlemeye gelen yaşlı bir teyze, Özel’in hükümeti eleştirmesine, “…dime dime, sana soruşturma açar yine” diyerek ülkede korku ikliminin ne kadar büyük olduğunu gösterdi.

Niğde Milletvekili Gürer’in yaptığı bir açıklamasında, vatandaşların “Konuşalım da Silivri zindanına mı atsınlar?” dediğini aktarması da korku ikliminin bir başka göstergesi.

Bu vesile ile Gazeteci Mehmet Akif Ersoy’un, geçmişte yaptığı, “Bir üniversitede konferans vermeye gittim. 700 öğrenciye ‘Düşündüğünüzü söyleyebiliyor musunuz’ diye sordum sadece 3 kişi el kaldırdı. ‘Söyleyemiyorum diye düşünenler el kaldırsın’ dedim 600 kişi el kaldırdı. Bir üniversitede 700 öğrenciden 600’ü kendisini ifade etmekte zorlanıyorsa, bu bir sorundur ve yöneticiler bunu düzeltmelidir” açıklamasını aktaralım.

Milletin korkulardan kurtulması için daha hür bir ortamın gelmesi, insanların düşündüğünü rahatça söyleyebilmesi ekonominin de düzelmesinin önemli şartlarından birisidir. Sistemde köklü değişim yapılmadan sorunların devam edeceği görülüyor.