Bediüzzaman der ki ’’müsbet hareket edin.’’

Mesleğimiz Nurlara muhabbet etmek bilin.

Bu muhabbetimizle olmalıdır hizmetin.

Kendi mesleğimizse fena fin Nurdur deyin.

Ve sair mesleklere adaveti terkedin.

Onların tenkisiyle uğraşıp didinmeyin.

“Bunlarla fikrimizi meşgul etmeyiz” deyin. 

Bu müsbet hareketle hizmete devam edin.

Gayrının mesleğine edemeyiz muhabbet.

Nurların mesleğine etmeliyiz muhabbet.

Bid’alara girerek yapılamaz bu hizmet.

Böyle ısrar edenin akıbeti hezimet.

Gayrın mesleği başka bizimkisi bambaşka.

O güruh düşmüşlerdir her hal mecazî aşka.

Şevk ile hizmetteyiz yürü İlâhî aşka.

‘’Müsbet iman hizmeti’’ yolumuz olmaz başka

Kaş yapayım der iken gözü çıkarsan eğer.

“Menfî iman hizmeti” bu şekildedir meğer.

Bu şekilde hizmetten Rabbim bizi nehyeder.

Müsbet iman hizmeti her şeyden üstün değer.

Kendi mesleğimizden taviz vermeyiz elbet.

Kendi mesleğimizde sabitiz ilelebet.

Nura aykırı olan, meslek sahiplerini,

Övmeye devam etsek zarar görür bu hizmet.

Başka mesleği övmek mesleğine ihanet.

Daim ondan bahsetmek hayret içinde hayret.

Müşevveş bir güruha, göstermeyin hiç rağbet.

Hep kendi mesleğine etmelisin muhabbet.

Hem orada, hem burda edemezsin hizmeti.

Gönülde iki sevda taşımaz emaneti.

Aksiyle tokat yersin yaşarsın hezimeti.

Bir gönülde bir sevda coşturuyor hizmeti.

MEHMED KOVANCI