Tevafuk bu ya, o zamanki son yazımız, 15 Temmuz 2016’da neşredilmiş. O zamandan sonra, ortadan kaybolmuşuz gibi bir intiba uyanmış. Hatta bizim burada, onu diline dolayan, hariçten densizler bile olmuş. Yazı o güne tevafuk etti, ama biz daha önceden yazmamayı niyetlemiştik.

Neyse… Yarım asırlık neşriyat hayatında, hep Üstad Said Nursî Hazretlerinin, meslek ve meşrebini takip etmeye çalışan Yeni Asya, hadiselere sathî değil, derinden baktığı ve Üstadın en büyük özelliği olan adalet-i hakikiye mesleğini esas aldığı için, ölçüleri keyfîyet olanlar tarafından hep yanlış anlaşıla gelmiştir.

 Bizler, Üstadın, İ’lâ-yı Kelimetullah bayrağını burçlara dikme hedefinde, hep birer nefer gibi çalışmışızdır, çalışıyoruz şükür. Siyâsetle, devleti ele geçirme gibi (bizim kitabımızda hiç yeri olmayan) şeylere değil, iman-Kur’an hizmetlerine vaktimizi sarf ediyoruz. Bu uğurda da tabiî, yanlış anlayanlar tarafından, çeşitli şekillerde itham ediliyoruz. Olsun, kimin ne dediği mühim değil. Herkesin dediğine bakacak olsak, sırat-ı mustakimde yoluna devam eden bizim kervanımız yol alamaz.

15 Temmuz’dan sonraki günlerde, müteyakkız bir kardeşim yanıma geldi. “Osman Abi, Yeni Asya; 12 Mart 1971’den sonra ne dediyse haklı çıktı… 12 Eylül 1980’den sonra ne dediyse haklı çıktı...28 Şubat 1997’den sonra ne dediyse haklı çıktı… Bunda da haklı çıkacak inşâallah! Ama üç, ama beş sene sonra haklılığı anlaşılacaktır.” Böyle şuurlu kardeşlerimizin ferasetine helâl olsun! Şükür, şimdiye kadar yanılmadık, yanıltmadık. Şaşırmadık, şaşırtmadık. Çünkü elimizdeki muvazenemiz sağlam.

 Yeni Asya’mız, enteresan bir gazetedir. “Yeni Asya yazıyorsa, doğrudur” sloganı, hiçbir zaman yüzümüzü kara çıkartmadı şükür. 51. Sene-i devriyesine yaklaştığımız bu günlerde, ilk günlerdeki gazetemizle, bugünkü gazetemizin tahlillerine, hadiselere bakış açısına bir bakın, hiç zikzak var mı? Hiç, aziz okuyucularını yanıltmış, yüzünü kara çıkartmış mı? Her zaman, Üstadından aldığı dersle, ihtilalci olan mübalağaya yanaşmamış, hadiseleri ve şahısları, kameti kıymetince değerlendirmiş. Ne, dün “Haydar ağa” diye göklere çıkarmış, ne de bugün “ Haydo” diye yerin dibine batırmıştır. Haydar’a hep ismiyle hitap edip, “Haydar” demiştir.

Bugüne kadar, haksızlığa kimler maruz kalmışsa, hep onun yanında, “Hakkın hatırı âlidir, hiçbir hatıra feda edilmez” prensibiyle hareket etmiştir. Şimdiki tatlı su kahramanları gibi, rahat zamanda konuşup, sıkıştığında sıvışmamıştır. Siyâsî, v.s. görüşü farklı da olsa, hep haklının yanında olmuştur. Bugün üst seviyelerde bulunan şahısların uğradığı haksızlık ve mağduriyetlerin de yanında olmuş. Haksızlara da, hakkı haykırmıştır.

Evet, nerede kalmıştık? Hakkı, doğruyu bıraktığımız yerde... Yine oradan sizlere hitap etmeye devam, inşâallah!