Yazarken aklıma gelmiş “kısmetse” demiştim...
“Kısmetse...”
Bir şeyi söylerken içimden veya dışımdan “kısmetse” demeyi çoktan öğrendim...
“Kısmetse” demek, benim gibi çocukluğu ve gençliği “had safhada pozitivizmle şırıngalanarak geçirilmiş” kimseler için “bir kadercilik göstergesi” olarak addedilebilir...
***

Oysa “kısmetse” demek, hayatın sizin boyunuzu aşan bir gerçeğinin varolduğunu anlatır...
Hayata ve hayatınıza tek başınıza hükmedemeyeceğinizi kabullenmenizi öngörür...
Hayatın ve evrenin tek tek insan gerçeğinin çok ötesinde olduğunu, insani iradenin, tek başına “kısmeti” aşamayacağını anlatır...
***
Nitekim, baktım bazı aksilikler oluyor ve çocuklar çok rahat edemeyecekler...Amerika tatili bir “keyif olmaktan çıkacak ve ızdıraba dönüşecek...”
-“Kısmet değilmiş” dedim ve yeni bir tatil programı için kolları sıvadım...
Amerika’ya gitmedik dün...
Fakat çocuklar çok mutlu...
Çok güzel bir gün geçirdik...
Yeni güzel günler de geçireceğiz yine kısmetse...
Sanırım bu tatil çocuklara “kısmet”i öğretiyor...
Bir şey kısmetse olur...
Kısmet değilse, onu zorlamanın ve ağlaşmanın alemi yoktur...
Bu tatilin hediyesi ve öğretisi “kısmet” kelimesinin anlamını öğretmek bizlere...

Reha Muhtar,
Vatan, 6 Nisan 2014