Endişelerin bir adı da “vesvese” olarak vasıflandırılır. Üstad Hazretleri bu mesele için ayrı bir risale telif etmiştir.

Günümüzde bir çok insan bu maraz ile hayatını acılaştırmaktadırlar. Arzuları dünyaya sığışmayan insanların emellerinin tatmininin yeri ancak ahiret âlemidir. Endişelerimiz bizim tatlı hayatımızı acılaştırır.

Mehmet Âkif Ersoy “Allah’a dayan, sa’ye sarıl, hikmete râm ol... / Yol varsa budur, bilmiyorum başka çıkar yol!” demekle hayatın çıkmalarının merhemini dile getirmiştir.

Çalışmak, gayret içinde olmak, faydalı şeyleri üretmek, sonra Allah’ın hikmetine itimat ve razı olmak, kaderin çizdiği mukaddes çizgiye razı olmak en gerçekçi yol olduğunu belirtiyor Âkif.

İmanın şartlarından biri; “hayır ve şerrin Allah’tan geldiğine inanmak” olduğuna göre, bunu hayatımıza yansıtmak, iman ile olur. “Aklı başında olan bir insan, ne dünya umurundan kazandığına mesrur (sevinir), ne de kaybettiği şeye mahzun olmaz” diyen Üstadın beyanına göre, demek ki bu takıntılara takılanların aklı başında değil, başka yerlerde olduğunu gösteriyor. O zaman, bütün endişelerin kaybolduğuna şahit oluruz.

“Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır” müjdesine kulak vermek lâzım. Risale-i Nurlar, bu endişeli hayat yaşayan insanlara gerçek bir tiryak mahiyetindedir. Sosyal ve siyasal hayatta ki açmazlar ve bitmeyen tartışmalar, ancak bu kaideler ile aşılır.

Yersiz suçlamalar, haksız beyanlar insaf düsturları ile izale olur. O zaman hangi görüş ve kanaat iktidar olursa olsun pek fark etmez. Milletin endişeleri o zaman ümide dönmeye başlar.

Endişeler o zaman ümitlere dönüşür, şefkat ve hamiyet hayatımıza hâkim olur, endişeler güzel günlere kapı açmaya başlar.