Onu, gazetemizin ilk yayına başladığı zamandan beri tanımıştık. Önceki hayatı, Nurlar’dan habersizmiş. Sonra bir vesileyle Nurlar’la müşerref olunca hayat anlayışı değişmiş.
Gazetemizde, sayısız makaleleri yayınlandı.
“Genç Kızlarla Başbaşa” adlı eseri, kızlarımızın adeta baş ucu kitabı olmuştu.
Bu kitap binlerce kızlarımıza bir yol gösterici mahiyetinde idi. Mümine Hanım, aradığını Risale-i Nurlar’da bulmuştu. Nurlar’la dünyası aydınlanmış, etrafına o ışığın ve güneşin akislerini yansıtıyordu.
“Bizler öyle bir hakikate hayatımızı vakfetmişiz ki; Cennet gibi güzel, güneş gibi parlak ve saadeti ebediye gibi şirindir” hakikatine mazhar olmuştu.
Mutlu bir ailenin annesi idi. Orman mühendisi Ramazan Çakır Beyefendi ile mutlu ailede, iki erkek, bir kız çocukları oldu. Mümin’e Hanım eşinin görev yaptığı mahallerde de Nur hizmetlerinin ders ve sohbetlerini devam ettirdi.
Ramazan Bey de, hangi şehirde kaldı ise, makamını hizmetine amade etmekten asla çekinmedi. Bir ara mühendislerin kurduğu “Hendese” adlı dernekte başkanlık yaptı,
Ramazan Bey, Orman Genel Müdür Yardımcılığı yaptı, Yeni Asya yönetiminde de beraber çalıştık ve beraber güzel hizmetlerde bulunduk.
İşte, Çakır ailesi örnek oldu. Görev yaptığı mahallerde istimametini muhafaza etti. Mümine Hanım, sayısız derslerde hanım kardeşlerimizle beraber oldu. Sayısız illerde dâvet edilen her ilde sohbetlere iştirak etti. Baki kalan bir kubbede hoş bir sedaya vesile oldu.
Anlattığı hatıraları yayınlanmak üzere beklemektedir. Her fani gibi, Mümine Hanım da bir terhis tezkeresini aldı. Hastalıklar sadece bir vesilesidir. Güzel ve nezih bir nurlu hayat yaşadı.
Nice okuyucularınız sizin güzel yazılarınızdan istifade etmekle, sizlerin arkanızda duâcıdır. Mekânınız Cennet olsun abla.