Kul burada bir yer varsa yeter bu soğuktan kurtulsam yani küfür ve dalâlet dışında her halimize hamd olsun. Asıl nimeti unutup yani iman nimetini, ona intisabı, onun huzurunda olmayı unutup çakıl taşları mesabesindeki dünyevi nimetler için elem çekmek, üzüntü ile yorulmak. 

Kabe gibi imanı Uhud dağı kadar İslamiyeti göremeyip takılmak, çocuk gibi yerlere baka kalmak. Her şeyin perçemi Cenabı Hakk’ın elindeyken ve ahirette her şey Cenab-ı Hakk’ın avucundayken o kudreti göremeyip çakıl taşları ile uğraşmak... Hidayeti veren o iken imana gelmemiz ya da imansız yaşamamız yine ona aitken ve gerçekten ümit veren Allah’ın rahmetinin yanında her an ters çevrilme korkusu içinde bulunmakta yine Allah’tan korkmayı icap ederken yine çakıl taşlarına bakmakk, yani dünyevileşmek.

Küfür ve dalâleti iyi anlamak Allah’a hamd etmenin ne kadar yerinde olduğunu bize anlatır. Doğruyu bulamamanın inkâr etmenin asıl en önemlisi de günah cihetiyle kendimizi inkâr etmenin ve şahsımızı dalalet vadilerinde kaybedip de ömrümüz boyunca binlerce kişiyi kafamızdan eleyip taşlarını ayıklarken kendimizi de sorgulamak İslamiyete uygun medeni bir cesarettir. “Hatamı gördüm Allah’ım” deyip de dalaletin o kızgın ocağından kurtulup Kevser’i kana kana içmek gerçekten öyledir. Dalaletten hidayete geçmek küfürden hamde intikal etmek irade bu ya, seçim bizim oluyor. Ya verilen nimetleri görmezlikten gelip inkâr etmek ya da görüp küfür ve dalalete olmayayım da Rabbim her Halime hamdolsun demek her hal üzere hamd etmek duasıyla.