Program muhtevası itibariyle yoğun bir mahiyet arz ettiği için umumî derslerimize arkadaşlarımızı temsilen biz gittik. Zira programa gelen genç arkadaşlarımız adeta zamanla yarışıyorlardı.

Günlük maraton sabah ezanı ile başlıyor ve yatsıdan yaklaşık bir saat sonraya kadar devam ediyordu. Nöbetçi olan gençler her sabah birbirlerini kendi mizaçlarına ve usullerine göre sabah namazına kaldırıyorlardı. Allah’a (cc) çok şükür bütün namazlar firesiz cemaatle kılındı.

Daha önce de benzer birçok programa katıldığım halde bu programdaki intizam ve başarı hepsinden daha görünür haldeydi. Hatta calib-i dikkat ayrıntılardan biri de; Muhammet Said isimli bir genç, bu huzurlu faaliyete ayrı bir renk kattı.

Kendisi kimi zaman en uykulu ve uyandırılması zor olanlardan olduğu halde, vazife sırası ona geldiğinde, en hareketli,  en farklı bir kaldırma şekliyle herkesin uykusunu kaçırıyordu. Çünkü; yüksek sesle çağırarak şöyle diyordu: “Hâlâ ne diye yatıyorsunuz, âlem-i İslâm ölüyor siz uyuyorsunuz. Üstadımız ‘Kur’ân’ın sabahında uyanınız’ demiyor mu? Kalkın! Hâlâ nasıl uyuyabiliyorsunuz?” diye feryat ediyordu. Doğrusu ben de ilk anda şaşırdım fakat hakikaten de, ‘böyle bir zamanda bir sabah namazına ancak bu şuurla kalkılmalı’ diye düşünerek kendisini tebrik ettim.

Bu vesileyle birkaç liseli genci de, misal olarak arz edeyim: Programımızda “Said” isimli gençler çoğunlukta olup, bunlardan birisi olan Mehmet Said’imiz; alabildiğine meraklı, anlatılanları pürdikkat dinleyici tavrıyla dikkat çekiyordu. Program saatlerinde okuma yapıyor; aralarda ise, müşkül sorularına cevap arıyordu.

Diğer taraftan iki de çok müdakkik liseli kardeşimiz vardı; bunlardan biri Mevlüt Said kardeşimiz olup, programa uyma hassasiyeti ile temayüz etmişti.

Bir başka gece gündüz okuyup 18 günde külliyatı bitiren, belki de bu hususta rekor kıran “Emre” isimli gencimiz vardı ki; hakikaten her anını programın gayesine uygun olarak değerlendiriyordu. Bu vesileyle bir tavsiye olarak da; “liseliler külliyat bitirme programı”nı artık tekrar gündemimize almamız gerektiğini düşünüyorum.

Bu arada program devam ederken sık sık ikram ve davet teklifleri de oluyordu. Yoğunlukları sebebiyle programa hiç olmazsa böylesi bir katkı yapmakla hissedar olan bu arkadaşlarımızdan da, Allah razı olsun. 

Bu vesileyle bir tevafuka da dikkat çekmek istiyorum; o da, “13” sayısı tevafukudur. Çünkü ilk gün gelenleri ve külliyat kolilerini saydım; on üçe on üçtü. Sonra gidenler/gelenler oldu ve sonuna dikkat edip tekrar saydım baktım yine on üçte karar kıldı.

Bu meseleye neden dikkat çektiğime gelince...

1. On üç sayısı âlem-i İslâm’ın mukadderatıyla ilgili en önemli sayılardandır.

2. Celcelutiye’de, Risale-i Nur’un 13 parçasının ismi geçer, vs.

3. Yahudiler ve Hıristiyanlar 13 sayısının uğursuzluk getirdiğine inanırlar ki bu sebeple de birçok yerde bu sayıyı atlarlar.

Demek bu sayı bizim için de, o nispette uğurludur. 

Kısaca, benim gözlemim; hiçbirimizi usandırmayan, bitmesini istemediğimiz bir program oldu. Allah (cc) sebep ve vesile olanlardan razı olsun.