Âlem-i ahiret nerededir?

Peygamber Efendimiz (asm), “Semavat, dalgaları durulmuş ve karar kılmış bir denizdir.” buyuruyor.1 Semavatın ön perdesi gözümüzün görebildiği durulmuş göklerdir. Ya arka perdesi neresidir? Semavatın arka cephesinde veya bize görünmeyen arka derinliklerinde hangi âlemler vardır? 

Âlem-i berzah nerededir? Âlem-i ahiret nerededir? Âlem-i misal nerededir? Âlem-i melekut nerededir? Âlem-i gayb nerededir?

Anlaşılan, bütün bu âlemler bizim hiç de uzağımızda değillerdir. Ancak bizim görüş ufkumuzun dışındadırlar. Gözümüzün görme alanı sınırlıdır.

Mesela Cebrail Aleyhisselam Peygamber Efendimiz’in (asm) yanına geldiklerinde bazen Hazret-i Hasan ve Hüseyin Efendilerimiz de iki küçük çocuk olarak orada bulunurlardı. Cebrail Aleyhisselam Hazret-i Dıhye suretinde geldiği zaman, onu gerçekten Dıhye sanırlardı. Bir defasında ellerini Dıhye’nin ceplerine attılar. Resulullah Efendimiz (asm) buyurdu ki

“Seni Dıhye sandılar. Dıhye mutlaka onlara cebinde bir şeyler bulundururdu.”

Cebrail Aleyhisselam da elini uzatarak Cennet’ten yeşil üzüm ve kırmızı nar almış ve Hasan ve Hüseyin Efendilerimize ikram etmişti. 

Bu hadisten anlaşılan, Cennet bir el uzatım mesafesindedir. Ama Cebrail’e göre. Şimdilik bize göre değil.

Yıldızların ahireti görmesi

Bediüzzaman Hazretleri, ahiret âlemlerinin yıldızları olan Cennet’ten ve Cehennem’den, maddî bir boyuttan bahseder gibi bahsediyor. İşte bazı cümleler:

“Bir yıldız olan güneşimizin seyyarelerinde ve zeminimizdeki vazifelerinin delâlet ve ihtarıyla güneşin sâir arkadaşları olan yıldızların bir kısmı ahiret âlemlerine bakarlar ve vazifesiz değiller; belki bâkî olan âlemlerin güneşleridirler.”2

“Saltanat-ı rububiyetinden uzak değildir ki, Cehennem-i Kübrayı elektrik lâmbalarının fabrikasının kazanı hükmüne getirip ahirete bakan semanın yıldızlarını onunla iş’âl etsin, hararet ve kuvvet versin. Yani, âlem-i nur olan Cennetten yıldızlara nur verip, Cehennemden nar ve hararet göndersin; aynı halde, o Cehennemin bir kısmını ehl-i azaba mesken ve mahpes yapsın.”3

Yıldızların bir kısmının ahiret âlemlerine bakması, bazı yıldızların ahiret âlemlerinin güneşleri, yıldızları olmalarından kinayedir. 

Yukarıdaki ikinci cümleden daha farklı manalar çıkarmak da mümkündür: Yıldızlar nur ve aydınlığı, âlem-i nur olan Cennetten alıyor, nar ve harareti ise Cehennemden alıyorlar. Cehennem-i kübra elektrik lambalarının fabrikasının kazanı hükmünde, yıldızlara ateşi ve sıcaklığı veriyor. Cenab-ı Hak, ahirete bakan yıldızları Cehennem’in ateşinden yakıyor, Cennetten de yıldızlara aydınlık alıyor.        

Bu iman meselesidir

Her iki manada da yıldızlar Cenneti de, Cehennemi de görüyorlar. Zaten ehl-i sünnet inancına göre Cennet de Cehennem de şu an yaratılmışlar ve mevcutturlar. Cennet de, Cehennem de elimizin ulaşabileceği kadar yakın mesafededir. Ancak biz hissetmiyoruz. Bir hadiste Peygamber Efendimiz (asm) bunu da ifade ediyor: “Cennet size, ayakkabınızın bağından daha yakındır. Cehennem de öyledir.”4   

Ancak şimdilik bizler dünyadayız ve bu esaslara sadece iman etmekle yükümlüyüz. İmanın ötesinde bu âlemleri el ile göstermek durumunda değiliz. 

El ile gösterebilseydik, Cennet de, Cehennem de, mahşer de, sırat da iman meselesi olmaktan çıkarlardı. Sevap konusu da olmazlardı. Çünkü şehadet âleminden olurlardı. Oysa bu âlemler ahiret âlemlerinin unsurlarıdırlar.  

Dipnotlar:

1- Ahmed b. Hanbel, 2/370; Tirmizî, Tefsir, 58

2- Şualar, s. 61.

3- Mektubat, s. 22.

4- Buharî, Rikak 29.