Ölüm ile Ulaşılan Hayat
Resûlullah (asm) şöyle buyurdu: “Zevkleri bıçak gibi keseni -ölümü- çok hatırlayın!”1
Abdullah İbni Ömer diyor ki: “Bir gün Resûl-i Ekrem’in yanında bulunuyordum. Ensardan bir adam gelip selâm verdikten sonra: “Yâ Resûlallah! Hangi mü’min daha faziletlidir? diye sordu. Resûl-i Ekrem Efendimiz (asm):
“Ahlâkı en iyi olan mü’min”, diye cevap verdi. O zât yine: “Yâ Resûlallah! Hangi mü’min daha zekidir?” diye sorunca: “Ölümü en çok hatırlayıp ölümden sonrası için en iyi hazırlık yapanlar zeki olanlardır.” buyurdu.2
Ölüm hayatın devamıdır. Fakat dünyanın tadını, zevkini, güzelliğini yok eden ölüm, hayatı acılaştırıyor. Oysa ebedî ve sonsuz hayata ölüm ile ulaşılıyor. Ve ebedî hayatta ölüm yoktur.
Fakat ölümü dünyada çok hatırlamamız gerekiyor. Çünkü ölüm dünya hayatının gerçeğidir, geleceğimizdir ve geçeceğimiz köprüdür.
Ölümün Habercileri Vardır
Yakup Aleyhisselama bir gün Azrail gelmişti. Yakup Aleyhisselam dedi ki.
“Ey ölüm meleği, beni ziyaret için mi yoksa ruhumu teslim almak için mi geldin?
Azrail (as): “Ziyarete geldim.” dedi. Yakup Aleyhisselam: “Bir ricam vardır.” dedi. Azrail (as): “Nedir?” dedi. Yakup (as): “Ruhumu teslim alacağın zaman bana bildirir misin?” Azrail: “Tamam! Sana üç haberci göndereyim” dedi.
Uzun zaman sonra Azrail tekrar geldi.
Yakup (as): “Beni ziyarete mi yoksa, ruhumu teslim almaya mı geldin?” diye sordu. Azrail (as): “Bu defa ruhunu almaya geldim,” dedi. Yakup (as): “Sen bana üç haberci göndermeyecek miydin? Dedi. Azrail: “Ben sana haberci yolladım. Anlamadın mı? 1-Saçların siyahtı; bak beyazlaştı. 2-Vücudun kuvvetliydi; bak zayıflaştı. 3-Vücudun sağlıklıydı; bak kamburlaştı. Bunlar benim habercilerimdi.”
İnsan Sormaktan İmtina Ediyor
Aslında ölümün en harbi habercisi dünyadır. Dünya hiç kimseyi dünyada bırakmıyor ve her şeyi eskitiyor. Hiç kimseye iltimas geçmiyor. Herkesi kabre sokuyor.
Peki o zaman, şu kabrin arkasında ne vardır diye insanın sorması gerekmez mi?
Sorduğu zaman kesinlikle ahiret hayatı gündemine oturacaktır.
Ama insan sormaktan imtina ediyor. Oysa onu çözmesi ve ona hazırlanması gerekiyor. Bediüzzaman diyor ki:
“Ölüm öldürülmüyor ve kabir kapısı kapanmıyor. Elbette bu ecel cellâdının elinden ve kabir haps-i münferidinden kurtulmak çaresi varsa, insanın en büyük ve her şeyin fevkinde bir endişesi, bir meselesidir. Evet, çaresi var ve Risale-i Nur Kur’ân’ın sırrıyla o çareyi, iki kere iki dört eder derecesinde kat’î ispat etmiş.
Kısacık hülâsası şudur ki: “Ölüm ya idam-ı ebedîdir; hem o insanı, hem bütün ahbabını ve akaribini asacak bir darağacıdır. Veyahut başka bir bâkî âleme gitmek ve iman vesikasıyla saadet sarayına girmek için bir terhis tezkeresidir. Ve kabir ise, ya karanlıklı bir haps-i münferid ve dipsiz bir kuyudur. Veyahut bu zindan-ı dünyadan bâkî ve nuranî bir ziyafetgâh ve bağistana açılan bir kapıdır.”3
Yüksek sesle bağırarak ilan edilmeli ki, ölümün hakikati anlatılmıştır. Ölümün gerçekten ne olduğu bütün dünyaya aktarılmıştır. Risale-i Nur’lar herkesin anlayacağı bir dilde ölümü herkese anlatmıştır. Sadece okumak ve anlamak gerekiyor ve bu yetiyor.
Dipnotlar:
1- Tirmizî, Zühd 4., Ayrıca bkz. Nesâî, Cenâiz 3; İbni Mâce, Zühd 31.
2- İbni Mâce, Zühd 31.
3- Lem’alar, s. 261.