Sekiz Remizli Bir Risale

Rumuzat-ı Semaniye, Yirmi Dokuzuncu Mektubun Sekizinci Meselesi olarak telif edilmiştir. Mektubat’ta yer alan açıklamada şöyle deniyor:

“Rumuzat-ı Semaniye: Sekiz Remizdir, yani sekiz küçük risaledir. Şu remizlerin esası, ilm-i cifrin mühim bir düsturu ve ulûm-u hafiyenin mühim bir anahtarı ve bir kısım esrar-ı gaybiye-i Kur’âniyenin mühim bir miftahı olan tevafuktur. İleride başka bir mecmuada neşredileceğinden buraya derc edilmedi.”1 

Bediüzzaman, Kur’ân harflerinin ne kadar muntazam, esrarlı ve manalı olduğunu Rumuzat-ı Semaniye’de göstermiştir.2  

Bediüzzaman diyor ki: “Bu meş’um zamanda Kur’ân’ın bir temel taşı olan hurufuna hücum ediliyor. Ve onların tebdiline çalışılıyor. Bu risalenin sebeb-i telifi, Kur’ân’ın tercümesi Kur’ân yerinde camilerde okunmak olan dehşetli su-i kasdına karşı bir mukabeledir.”3

Remizler Neler Var?

Rumuzat-ı Semaniye risalesinin nelerden bahsettiğini kısaca arz etmeye çalışalım:

Birinci Remiz: Kur’ân’ın i’câzından ve tevafuklarından bahsediliyor.  

İkinci Remiz: Kenzü’l-Arş duasının feyzinden gelen önemli bir nüktedir. Kur’ân harflerinin tevafuklarından bahseder. 

Üçüncü Remiz: Yine Kenzü’l-Arş duasının feyzinden gelen diğer bir önemli nüktedir. İki kısımdır. 

Birinci Kısım: İlk inen Alak Suresinin harflerinin, diğer surelerle irtibatlı dört letafetinden bahsediyor.

İkinci Kısım: Kur’ân surelerinin tevafuk anahtarı ile açılacak sırlarından ve bu sırlarla gün yüzüne çıkan tarihi vakıalardan bahseder.  

Dördüncü Remiz: Âhir zaman alametlerini şiddetli bir biçimde tahlil eden İnna A’teynâ’nın sırrına dairdir. Başka bir ifadeyle, Kevser Suresinin bir âhirzaman tefsiridir.

Beşinci Remiz: Mühim tevafuklarıyla ehemmiyetli sırları bulunan İza câe nasrullah suresinin esrarına dairdir. 

Altıncı Remiz: İnnâ A’teynâ suresi harflerinin tevafuklarından ve bu harflerin işaret ettiği önemli sırlardan ve keza bu harflerin haber verdiği Şam’ın fethi, Kudüs’ün fethi ve İstanbul’un fethi gibi önemli istikbal hadiselerinden bahseder. 

Kur’ân Harflerine Dikkat Çekiliyor

Yedinci Remiz: Kur’ân’ın harflerinin değiştirilmesine ve Kur’ân yerine tercümesinin ibadet dili olmasına imkân olmadığını ispatlayan ve Kur’ân harflerinin tevafuklarından bahseden üç parça olarak yazılmıştır. 

Birinci Parça: Kur’ân surelerinin kelime ve harf sayılarını cetveller halinde veriyor. 

İkinci Parça: İsm-i celal olan Allah lafzının ve Rab isminin Kur’ân’daki adedi ile ilgili önemli tevafuklar üzerinde durulmuştur. Surelere göre Allah ve Rab isimlerinin sayısı bir cetvelde verilmiştir. 

Gafletle okunsa dahi her bir Kur’ân harfinin en az on sevap verdiğini ispatlıyor. 

Üçüncü Parça: İki kısımdır. 

Birinci Kısım: Haşr-i cismaniyi ispat eden Onuncu Sözün bir Kur’ân mucizesi olarak tevafuklarından bahseder. 

İkinci Kısım: Hazret-i Âdem’den (as) dünyanın sonuna kadar İslam’ın hükümferma olduğu yıl sayısı ve keza dünyanın ömrü Kur’ân ayetlerinin sayısı esas alınarak çıkarılan eyyam-ı şer’iyye ile izah ediliyor. 

Sekizinci Remiz: Kur’ân harflerinde bulunan icaz lem’alarıdır. 

Bu remizde harflerle meydana gelen tevafukun başka bir cephesi nazara veriliyor. İhlâs Suresi, Felak Suresi, Nas Suresi ve Fatiha Suresinin harfleri arasındaki harika tevafuka işaret ediliyor ve bu surelerin tevafuklarla verdiği gaybî haberlere dikkat çekiliyor.

Dipnotlar: 1- Mektubat, s. 521., 2- Sözler, s. 414; Şualar, s. 127, 240, 247, 526, 639,; Asa-yı Musa, s. 77, 83, 115; Kastamonu Lahikası,  s. 80, 100, 194; Emirdağ Lahikası, s. 159; Sikke-i Tasdik-i Gaybi, s. 113, 123, 153; Tarihçe-i Hayat, s. 321., 3- Osmanlıca Nüsha