TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu gündeminde olan bir ‘torba yasa’ var ve bu yasaya ilâve edilmek istenen bir madde ile Risale-i Nur eserlerinin basım izni tamamen Bakanlar Kurulu’na verilmek isteniyor. Komisyon bu maddeyi kabul etse bile konu TBMM gündemine gelecek ve son karar Genel Kurul’da verilecek. Ancak geçmiş uygulamalara bakıldığında (çok önemli son dakika gelişmesi olmadığı durumunda) ilgili maddeler komisyondan geldiği şekliyle kabul görür.
Daha önce olduğu gibi yine ikaz vazifemizi yapmak istiyoruz: Risale-i Nur eserlerini kimin basacağına karar verme yetkisini Bakanlar Kuruluna ya da herhangi bir bakanlığa vermek katmerli yanlıştır, Risale-i Nur eserlerini ‘devletin tekeline vermek’ anlamına gelir.
“Böyle bir yanlışı sadece siz mi görüyorsunuz? Başka ‘ağabeyler’ niçin itiraz etmiyor?” diyenler olabilir. Onların niyetlerini bilemeyiz, ama ortada apaçık bir hata var. Gerçi her zaman olduğu gibi bu meselede de suret-i haktan görünen ‘bahane’ler ileri sürülüyor. İlgili maddenin gerekçesinde, “Ülkemizde memleket kültürü bakımından önem arz eden bazı eserlerde, eser sahibinin mirasçılarının tesbitinde güçlükler yaşandığı da göz önünde bulundurularak, bu eserlerin topluma ulaşımının yaygınlaştırılması ve bu suretle ülkemiz kültür hayatına katkı sağlanması amaçlarıyla maddede değişiklik yapılmıştır” deniliyormuş.
İlk bakışta, “Bakın, Risale-i Nur eserleri ‘memleket kültürü bakımından önem arz eden eserler’ arasına alınıyor. Daha ne istiyorsunuz? Devlet sahip çıkıyor işte!” diyenler de olabilir. Çok büyük bir yanılgı... Bu adım “devletin sahip çıkması” olarak yorumlanamaz.
Biz neticeye bakalım: Madde bu haliyle kanunlaşırsa Risale-i Nur’ları kimin basacağına ‘devlet’ karar verecek. (“Yetki bize verilecek” diye de hiç kimse sevinmesin...) Başka hiçbir mahzuru olmasa bile bu tek başına ve çok büyük bir mahzurdur! Diyelim ki bu günkü idareciler bu eserlerin basılmasına müsaade etti, izin verdi, karar verdi. Meselâ, 40 sene sonraki idarecilerin de bu şekilde müsaade edeceği nereden belli? Peki ya 70 yıl sonraki idareciler nasıl karar verir?
Kıyametle ilgili Hadis-i Şeriflerin izah edildiği Risale-i Nur’un ilgili bölümlerinde “...(Risale-i Nur şakirtleri) Belki galibane, sonra ta ’42’ye kadar gizli ve mağlûbiyet içinde vazife-i tenviriyesine devam edeceğine remze yakın ima eder” denilmemiş mi? O tarihlerdeki idarecilerin nasıl davranacağını nereden biliyoruz?
Bu mesele idarecilerin keyfine ve iyi niyetine bırakılabilecek bir mesele değildir. ‘Kültür Bakanlığı’ Risale-i Nur’u kimin basacağına karar verebilecek son merci bile olmamalı. Bu mesele hizmet meselesidir ve devletin inhisarına alınamaz, alınmamalı.
Risale-i Nur eserleri Allah’a şükürler olsun ki zaten topluma mal olmuştur. Bu sun’î bir gündemdir ve maksat Risale-i Nurları muhtaçlara ulaştırmak değildir. İdarecilerimiz, gölge etmesinler; başka ihsan istemez...
Risale-i Nur, Kur’ân’ın çağımıza hitap eden tefsiridir ve onun malıdır. Hiç kimse bu eserlerin neşrine mani olacak yollara tevessül etmesin. Biz ikaz vazifemizi yapıyoruz. Böyle işlere imza atanlar büyük bir vebal altına girmiş olur ve ağır manevî bedeller öderler. Yanlışa itiraz ediyor, ama üzülmüyoruz: Risale-i Nur her şeye rağmen fütuhatını yapar inşallah...