Dijital hayat küreselliğe çok boyutluluk getirdi; dünyayı da gençleri de değiştirdi.
Eski zamanın sorgusuz, sualsiz insanları yok artık! Sorgulayan, eleştirel bakan bir gençlik geldi. Öyle ise, “Medrese-i Nuriye gençliğini” huzursuz ve ilgisiz kılan sebepleri bertaraf etmek zorundayız. Birkaçını ana maddeler halinde sıralamaya çalışalışırsak:
● Dershanede kalma şartları gözden geçirilmeli. Ebeveyn, müdebbir, öğrenci bir araya gelip medresede kalmanın sebep ve şartlarını (okuma, giyim-kuşam, sosyal aktiviteler, vs.) teferruatlı olarak ortaya konup, “Siz bizi, biz sizi şu zamana kadar deneyelim” denip tarafları etraflıca bilgilendirmeli.
● Medreseler yalnızca bir barınma yeri değil, hayata hazırlanma ve pekçok manevi kazancın elde edileceği bir eğitim müessesesi, “marifetü’n-nefs/nefis terbiyesi”, duygusal eğitim merkezleridir.
● Bazı talebelere göre dershanedeki sıkı kurallar, yani, giyim-kuşam, gezme kalmamayı ve çıkmayı düşündüren etkenlerden. Halbuki, aile, okul, iş yeri, hatta oyun ve eğlence müesseselerinde bile kurallar yok mu?
Ancak, giyim-kuşam ve sair talepler helâl dairesinde ise, “Çok sıkı tutmayınız; herkes bir meşrepte olmaz. Müsamahayla birbirine bakmak şimdi elzemdir.” (Kastamonu Lahikası, s. 181.) prensibi işletilmeli.
● Müdebbir, ağabey ve ablalar kendi düşüncelerini kural diye dayatmamalı. Vukuu halinde öğrenciler hür bir şekilde Risale-i Nur “mihenge vurup” sorgulayabilmeli.
● Gençler zihinlerine kazımalı: Zamanlarının en çok olduğu, en zengin oldukları ve sorumluluklarının olmadığı en rahat devre talebelik ve dershane hayatlarıdır. Mutlaka Külliyatı devretme ve aşına olma meselesini öğrencilik yıllarında halletmeli. Sonra fırsat bulamayabilirler.
● İlgililer de unutmamalı: Talebe okulunda başarılı olamazsa hizmetlere de koşuşturamaz. Öğrencilik “hay-huyları” içinde zamanı hoyrat kullanabilir. İyi bir ders çalışma zaman ve zeminini buna göre programlanmalı.
“Hayat bir faaliyet ve harekettir. Şevk ise matiyyesidir. İşte, himmetiniz şevke binip mübareze-i hayat meydanına çıktığı vakit, en evvel düşman-ı şedîd olan yeis rastgelir.” (Münazarat, s. 136.) Ümitsizlik bes, medreseler ihya olacaktır; vesselam!