Kimi şerir, hannas, kötü insanlar bizi ve masumları taciz eder.
Bunlara karşı ne tedbir almalı? Bir sefer, nefsi müdafaa haktır, ama, asla şahsi olarak orantısız şiddete başvuramaz. Peygamberimizin (asm), “Bir kötülüğü gördüğünüzde elinizle, elinizle düzeltemezseniz dilinizle, dilinizle de düzeltemezseniz kalbinizle buğz edin...” (Müslim, İman, 78.) emrini dinlemek imanın gereğidir. “El” ile kanun, hakim, polis düzeltir…
Evvela, hadis-i şeriflerde de belirtildiği gibi, “Ed duaü silahu’l mümin/Dua müminin silahıdır.”
“Abdest mü’minin silahıdır.” her zaman bu silahlarla dolaşmalı!
Namaz sonlarındaki tesbihat ve “Allahumme ecirna” ile başlayan duayı...
“Hasbunellahu ve ni’melvekil/Allah bize yeter; O ne güzel vekildir.” (Âl-i İmrân Sûresi, 3:173.)
Sabah ve yatsı namazından sonra 101’er defa okunmalı.
Keza, “Lahavle vela kuvvete illa billahil aliyyil azim” sabah, yatsı namazından sonra 101’er defa...
“Rabbi neccini minel-kavmiz-zalimin.” Kısa meali: “Ey Rabbim! Beni zalimler güruhundan kurtar.”
(Kasas Suresi, 28/21) Sabah-Akşam namazlarından sonra 11’er defa okumalı:
“Rabbi e’ûzu bike min hemezatiş-şeyatin. Ve e’ûzu bike rabbi eyyahdurun/Rabbim! Şeytanların
kışkırtmalarından sana sığınırım! Onların yanımda bulunmalarından da sana sığınırım.” (Mu’minun Suresi, 23/97–98)
Kafirun suresi, Sabah akşam namazından sonra 7’şer kez okunmalı. Felak ve Nas Sureleri de mutlaka okumalı.
“İşte, ey kardeşlerim! Eğer ehl-i ilhâdın dalkavukları sizi korkutmakla kudsî cihad-ı mânevînizden vazgeçirmek için size hücum etseler, onlara deyiniz: ‘Biz hizbü’l-Kur’ân’ız.
‘İnnâ nahnu nezzelnâ-żżikra ve-innâ lehu lehâfizûn(e)/Şüphe yok ki Kur’an’ı biz indirdik ve şüphe yok ki onu mutlaka koruyacağız.” Şüphesiz ki Kur’ân’ı Biz indirdik; onu koruyan da elbette Biziz.”
(Hicr Sûresi, 15:9.)-sırrıyla, Kur’ân’ın kalesindeyiz. (Kalede koruma altındayız.)
101, 33 rakamları hadislerden ve tesbihattan uyarlanmış, şifre gibidir. Biz de şifre düzenleyebiliriz!
Ne kadar çok okursak, o kadar tesirli ve kârlı değil mi?
“Hem, duâ bir ubûdiyettir; ubûdiyet ise, semerâtı uhreviyedir. Dünyevî maksadlar ise, o nevi duâ ve ibâdetin vakitleridir; o maksadlar, gàyeleri değil…” (Sözler, s. 287.)