Bu haftaki yazımız ikimizin ürünü, daha doğrusu kardeşimin ürünü, ben çok bırkalamadım. Bu arada yavaş yavaş Trakya tabirlerini yazılarımda kullanmaya başlıyorum. Zira önceden bunların hepsini anlattık. 

Lâfı çok uzatmadan yazımıza geçelim. Bu  hafta sizlere Trakyalılar’ın kelimeleri kısaltma sevdasından bahsedeceğiz. 

Son yazımızda Trakyalılar’ın genel özelliklerinden bahsetmiştik; rahat insanlarız, üşengeciz demiştik. İşte bu hafta bu özelliklerin dilimize nasıl yansıdığına bir bakalım. 

Meselâ günlük hayatta insanlar bir çocuk yaramazlık yaptığında “Uslu dur çocuğum” der. Bizimkiler “Uz dur be kızanım” der. Yani diğer çocuklar uslu durur, Trakya kızanı uz durur. 

Sonra herkesin bildiği bir kelime vardır; eskiler çok sıkı arkadaşına ahiretliğim, der. Bizimkiler aretim der. 

Işıl ışıl parlıyor demek de zor gelir bize ordan da kısarız; “Şılıyo” deriz. 

İbrahim’e İbram deriz, Süleyman’a Sülman, Hatice’ye, Hatçe ve daha nicesi... 

Bir de bölgeye has uzaklık ölçüleri ve tarif şekilleri vardır. Bir Trakyalı’ya adres sorduğunuzda tarife başlarken “bak şimdi te burdan kaptırcan” diyerek başlar cümleye. 

“Neresi?” sorusunun cevabı “te burası”dır Trakya’da. 

“Nerede?” sorusunun cevabı “taa orda”dır. 

Uzak yerleri anlatmak için; “Taa nerde gidilir mi oraya beya” gibi de kullanılır. Hele arabanızı park ederken bir Trakyalı’ya denk geldiyseniz yandınız; “Gel gel gel, az öte gel, biraz beri gel, acık bu tarafa yanaş heh şimdi az öte kaç.”

Hâsılı kıymetli okuyucular. Trakyalılar nev-i toplumuna münhasırdır.  

İçine girmeden tam olarak anlayamazsınız, ama dikkat edin girince de çıkamazsınız, gerçi çıkmak da istemezsiniz orası ayrı. Bir sonraki yazıda görüşürüz...