Bunlardan biri de, Bursa’da “Sultan mobilya-Ruşen Gümüş” idi. Kardeşi Hayreddin Gümüş’ün de, “Gümüş Mobilya” isimli mağazası vardı. İşte şahısları gıyaben, böyle reklâmlardan tanıyordum. Ama bundan otuz yedi sene önce Bursa’ya gelip yerleştiğimde, vicâhen, yüz yüze görüşüp tanışmamız tahakkuk etti. Ruşen Ağabey, aynı zamanda, Yeni Asya’da yazan birisiydi. Vefat ettiğinde, onunla alâkalı bir makale yazmıştık.

Hayreddin Ağabeyle de tanışıp, kaynaştık. Aynı zamanda DYP Osmangazi ilçe başkanlığı, il başkan vekilliği de yapmıştı. Her iki kardeş de, Bursa beyefendisi idi.

Hayreddin Ağabeyle görüşürdük. Bir ara gazeteye de abone yapmıştım. Bizim makalelerimizi okur, tebrik ederdi. Oğulları Orhan ve Enis kardeşler, mobilya mağazası işini devam ettiriyorlardı. Mobilyalarımızı oradan alıyorduk. Zaman zaman mağazaya uğrar, görüşür, hasb-ı hâl ederdik. Bazen Hayreddin Ağabey de mağazaya gelirdi, onunla da görüşür, sohbet ederdik. Cemaatî mevzuuları konuşurduk. Bir çiftlik gibi yer kurmuş. Orada bir takım hayvanları besliyordu. Bir kaç defa “Osman kardeş, torunu al getir, kuzuları sevsin!” dedi. Ama kısmet olmadı.

Bir müddet önce bir kalp ameliyatı olmuştu. Ama hâline şükrediyordu. Pek dışarı çıkamıyordu. Üç- dört hafta evvel telefonla konuştuk. Birbirimizi özlediğimizi ifade edip, en kısa zamanda, mağazada buluşup, hâlleşmek üzere sözleştik. Ama işte nâsib olmadı. 13 Ekim 2025 akşam üstü, yine kalb rahatsızlığından dolayı vefat ettiği haberini aldık. Artık görüşmemiz âhiret âlemine kaldı. Allah rahmet eylesin.  Makamı Cennet olsun. Oğulları; Orhan ve Enis kardeşler başta olmak üzere, akrabalarının başı sağolsun.