Az yememiz gerektiğini biliriz. Çoğu gıdaların zararlarının farkında olsak bile tüketmeye devam ederiz. Böyle davranmamızın sebebini merak ettiniz mi? Sağlığımıza ve kesemize zarar veren gıdaları neden çokça tüketiriz? Samimî bir test yapalım mı? Bisküvi, çikolata vb. hazır gıdalar tüketiyor muyuz? Cevabı belli. Peki, bunları ısrarla yememizdeki amacımız nedir? Sağlıklı beslenmek mi? Bereketli olsun diye mi? İktisat için mi? Hiçbiri olmadığına göre sebebini itiraf edelim: “Lezzeti!” için. Yani bir gıda lezzetliyse tüketiyoruz. Lezzetli değilse adeta kaçıyoruz. 

Tatlı düşman: Şeker!

Dr. Yavuz Dizdar başta çocuklar olmak üzere şekerli gıdalara müptelâ olmamızın ilmi izahatını şu şekilde yapıyor:

“Bireylerin tüketim alışkanlıkları dikkate alındığında, düzenli şeker tüketilmesi sonucunda şekere karşı ‘arama’ davranışının ortaya çıktığı, erişilmesi durumunda ise aşırı tüketime neden olduğu anlaşılmıştır. Şekerin bulunamaması durumunda ‘alkol yoksunluğu’na benzer bir tablo ortaya çıkmaktadır.” 1 

Giderek artan oranda lezzetin peşinden koşmaya devam ediyoruz. Dünyada kişi başına yıllık şeker ve tatlandırıcı tüketim miktarı yetmiş beş kilogramı buluyor. Bu da bir kişinin ortalama vücut ağırlığına karşılık geliyor. Bir kişi ömrü boyunca ortalama beş-altı ton civarında şeker tüketiyor. Dünyanın yıllık şeker tüketimi ise beş yüz milyon tondan fazla. 2 Maalesef çocukluktan itibaren ve çoğu kez iyilik zannıyla şekerli gıdaları tüketmeyi bize en sevdiğimiz insanlar alıştırıyor. Şu an hemen her çocuğun çikolata ve şekerlemeye ne denli müptelâ olduğu malûmdur.

Dipnotlar:

1- Yemezler, Dr. Yavuz Dizdar, s. 210. 

2- Kemal Özer, Müslüman’ın Diyeti, s. 114.