Çünki insan dünyaya geldiğinde her şeyi öğrenmeye muhtaçtır. Hayvanat gibi başka bir âlemde öğrenip gelmez. 15-20 yaşına kadar hayatın daha ne olduğunu anlayamaz. Hatta ölümüne kadar; hayatın mahiyetini, özelliğini kavrayamaz. Yani hayatın sonuna kadar öğrenmeye muhtaçtır. İnsan okudukça; cehaletini, cahilliğini ne kadar az şey bildiğini öğrenir, anlar. Bilgi, ilim ancak okumakla olur. Okumak, insana; diğer canlılara faydalı olmayı öğretir. Bilgi sahibi olmak insana bir şey kaybettirmez. Bilâkis çok şeyler kazanır. En azından ufku genişler. Hoşgörüsü artar. Peygamberimiz (asm) dahi insanı iki sınıfa ayırmıştır. Ya öğrenen ol, ya da öğreten. İkisi dışındakilerde hayır yoktur buyurmuştur. Öğrenmek de ancak okumakla mümkündür. Okumak vücudumuzun gıdasıdır. Yeme içmeden sonra gelir. Cismen dinlenmektir. Ruhen rahatlarız. Kitaplar hiç aldatmayan arkadaşlardır.

Diğer canlılar, âleme; özel alet ve cihazatları ile yetenekli olarak gelirler, gönderilirler. Ne yapacaklarını bilirler. Tavuk altındaki yumurtadan çıkan ördek yavrusu hemen suya koşar. Gülün silâhı dikenidir. Bilgi de insanın silâhıdır. Onunla kendini savunur. Allah, diğer canlılardan farklı olarak, bizlere akıl nimeti vermiş. Akıl bize sorumluluk yükler. Bizleri, çevremizi anlamaya iter. Kitap aklın ilâcıdır. İşte okumak bizleri bilgi ve ilim sahibi yapar. Aklımızı doğru kullanmayı öğreniriz. Beden eğitimi vücut için ne ise, okumak da beyin için odur. Beyin jimnastiğidir. Zaten sorumluluk ancak bilgi ile öğrenmeyle mümkündür. Kur’ân-ı Kerîm’de, ‘Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?’ (Zümer-9) buyrularak okumanın, öğrenmenin önemine vurgu yapılır. Bilgi çağı okumanın önemini arttırmıştır.

Kâinatı da bir kitap gibi okuyabiliriz. Yeryüzünü, kâinatı bütün boyutları ile okumak. Bütün okuduklarımız bizlerin bu dünyaya niçin geldiğini, gönderildiğini anlamak içindir. Bizi ve diğer canlıları buraya göndereni bulmak, bilmek ve tanımak için daima okumalıyız. Okumak bir anlamda tefekkür etmektir. Derin düşünmektir. Düşünmeyen insan hiçtir. Fransız düşünür Decart bunun için, ‘Düşünüyorum, o halde varım’ demiştir. Okumak ne güzel bir fiil. Kur’ân, ikra-oku sözü ile başlar. (Alak-1) Okumalıyız ki, çevremizi güzel görelim. Yanı başımızdaki olayları hayra yoralım. Çevremiz aydınlansın. Gökler ve yer bize gülümsesin. Dost meclisi olsun. Zerreler yıldızlar anlam kazansın. Bizlere emaneten verilen vücut mana kazanır. Yeryüzünün halifesi, temsilcisi oluruz. Sonsuz güç sahibi Cenab-ı Hakk’a muhatap oluruz. Değer kazanırız. Önemseniriz.