Yeni normal yaşam dediğimiz bugünlerde okul öncesi kuruma devam eden ya da etmeyen tüm çocuklar “pandemi çocukluğu” ya da “yeni normalde çocukluk dönemi” kavramlarını yaşıyor. Çocukların yaşam biçimleri değişse de gelişim anlamında ihtiyaçları aynı kalıyor. Oyun ve akran ilişkisi çocuklarda en temel ihtiyaç olarak öne çıkıyor. Uzmanlar ebeveynler için çocuklarına arkadaşları ile oynayacakları güvenli oyun ortamını oluşturmaları gerektiğini belirtiyor.

MESAFELİ SOSYAL HAYAT

Yaklaşık üç ay süren koronavirüs dönemi yerini mesafeli sosyal hayata bıraktı. Yeni süreçle birlikte çalışan çiftlerin akıllarındaki en önemli soru kreş ve anaokullarının bu sürece nasıl hazırlandıkları oldu. Pandeminin ortaya çıkardığı yeni yaşam biçiminde en çok etkilenen yaş gruplarından bir tanesi de 0-6 yaş grubu. Özellikle anne ve babası çalışan küçük çocuklar için kısıtlamanın ilk günleri özlem giderme ile geçti. Fakat özlem duyulan birliktelik hem anne babalar hem de çocuklar için daha sonra yerini can sıkıntısı ve tükenmişliğe bıraktı. Bu durumun beklenilen bir tepki olduğunu belirten uzmanlar, çocukların günlük rutinlerini özlediklerini söylüyor ve ekliyor: “Çocuklar arkadaşları ile oyun oynamak, açık havada koşmak, zıplamak, tırmanmak ve sevinç çığlıkları atmak istiyor.”

KAYGI VE KORKU VAR

İstanbul Bilgi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Çocuk Gelişimi Bölüm Başkanı Prof. Dr. Mesude Atay, çocukların karantina sürecinde neden hep evde kalmak zorunda olduklarını anlamlandıramadıklarını söyledi. Atay, “Büyüklerin Covid-19 için yaşadıkları korku ve kaygıları, onlar da yaşamaya başladı. Tam olarak anlam veremeseler de anne, babaları ve kendileri için korktular. Ebeveyne daha çok bağlandılar. Çocukların pandemi öncesinde benimsedikleri, anlamlandırdıkları bir düzenleri ve rutinleri vardı. Her şey birden çok farklılaştı. Pandemi öncesinde kullanmaları kısıtlanan tablet, cep telefonu gibi ekranlar bu süreçte tüm aile bireyleri gibi çocukların da günlük hayatlarının ayrılmaz bir parçası haline dönüştü” şeklinde konuştu.

ELEKTRONİK BAKICI

Çocuklarının virüs kapmasından korkan ve kurumlara gereken tedbirlerin alınması konusunda güven duymayan ebeveyn ise çocuklarını evde tutma kararı aldı. Bu durum da çocuklarda akran yoksunluğu, özgürce hareket etme, yaparak ve yaşayarak öğrenme, iş birliği yapma ve paylaşma gibi birçok sorunu ortaya çıkardı. Çocuklar bu sayede deneyimlerden mahrum kalmaya başladı. Evde hareketsiz kalan çocuklar her geçen gün teknoloji aletlerine bağımlı oldu. Prof. Dr. Atay, okul öncesi çağı denilen 0-6 yaş grubunda özellikle 2-6 yaş grubunun pandemi ile yepyeni bir çocukluk çağı yaşamaya başladıklarını ifade etti. Ebeveynler için modern yaşamın toksinlerinden çocuklarını nasıl arındıracaklarını düşündüklerini belirten Atay, bugünlerde ortaya çıkan “Pandemi Çocukluğu” kavramına işaret etti. Sorunların üzerine yenilerinin eklendiğinin altını çizen Atay, ev ortamında çocukları sakin tutacak ve evde huzur sağlayacak “elektronik bakıcı” diye ifade edilen ekran bağımlılığının artığını kaydetti.   

Yalova - Recep Bozdağ