Virüs salgını bütün dünyayı etkisi altın alıp binlerce kişinin ölümüne sebep olurken asıl kalıcı zararı eğitime verdiğini görmek durumundayız. Elbette ‘bir nefes sıhhat’ dünyaya bedeldir, ama en büyük düşmanın ‘cehalet’ olduğunu da unutamayız.
Ülkeler, koronavirüs salgınının maddî zararını hesaplamayı daha önemli görse de, eğitime verdiği zarar da küçümsenemez. Dünya Bankası Avrupa ve Orta Asya Bölgesi Uygulama Yöneticisi Harry Anthony Patrinos, Kovid-19’la mücadele sürecinde eğitimde yaşanan kayıpların gelecekte sıkıntı doğurabileceğine dikkat çekmiş ve “Pandemi sürecinde yaşanan eğitim eksikliği kişi başına düşen geliri yüzde 12 ila 18 arasında geriletmektedir” ifadelerini kullanmış. (AA, 19 Eylül 2020)
Türk Eğitim Derneği’nin düşünce kuruluşu TEDMEM tarafından “Kovid-19 Nedeniyle Okulların Kapalı Kalmasının Bedeli” başlığında düzenlenen video konferansa katılan Harry Anthony Patrinos, dünyada 1,6 milyar çocuğun salgın sebebiyle okula gitmediğini hatırlatmış.
Üniversite, lise ve ilköğretimde yaklaşık 6 aylık eğitim kaybının dünyaya faturasının da 11 trilyon doları bulacağını anlatan Patrinos, şunları da söylemiş: “Eğitime daha fazla kaynak ayrılmalı, gelir ve istihdam destekleri verilmeli. Dijital beceriler ve ömür boyu öğrenmeye yatırım yapılmalı. Sürdürülebilir uzaktan eğitim sistemlerine yatırım yapılmalı.”
6 aylık eğitim kaybının dünyaya faturası 11 trilyon dolar ise, meselâ 2 yıllık kaybın faturası kaç trilyon dolar olacak?
Dünya, yakın zamanda hiç olmadığı kadar büyük bir ‘para’ imtihanından geçiyor. Açlık ya da açlık kaynaklı hastalıklar sebebiyle ölen insanların olduğu bir dünyada, trilyon dolarların salgın sebebiyle kaybedilmesi acaba dünyayı idare edenlere bir ders verir mi? Gerek BM ve gerekse benzer kuruluşlar zaman zaman yaptıkları açıklamalarla dünyadaki açlığı ve fukaralığı sona erdirmek için gerekli olan maddî ihtiyaçları listelerler. Bunun için değil 1 trilyon, belki 200 milyar dolar yeterken bu miktar nedense ayrılmıyor ve dünyanın bir ucunda insanlar susuzluk ya da açlık çekiyor. Virüs salgınının sebep olduğu kaybı biraz da bu gözle değerlendirmek icap eder. Acaba dünyadaki fakir fukaranın ahı mı tuttu?
Bütün bu değerlendirmeler eğitimin en önemli işler arasında yer aldığını gösterir. Cehalet en büyük düşman olduğuna göre, bundan daha tabiî bir durum olamaz. Bütün dünya ve elbette Türkiye, eğitime daha fazla imkân ve emek ayırmalı. Cehaleti mağlûp ettiğimiz ölçüde daha iyi noktalara ulaşabiliriz.
Virüs salgınından gerekli dersleri çıkarabilen ve eğitime daha fazla imkân sağlayan ülkeler kazanır. Aksi halde hem virüse hem de cehalete mağlûp olurlar, Allah muhafaza...