Cenab-ı Hakk’ın (cc) mucize eseri olan, insan organizmasındaki iki sevimli ve sevgili organı olan gözler, anatomik açıdan yaradılışın bir şaheseridir. Gözler, yalnız ruhun aynası değil, aynı zamanda vücut sağlığının, manevî huzurun ve yaşam enerjisinin seviyesini yansıtır. Son derece değerli olan bu organımız, çeşitli nedenlerle zararlara uğrayabilmektedir. Başlıca nedenleri şöyle sıralayabiliriz: Beyindeki sinir lifleriyle oluşan görme merkezinde ve görme yollarında meydana gelen hasarlar sonucu, optik sinir etkilenerek, tek veya çift taraflı körlüğe neden olabilmektedir. Bu durum çeşitli kafa travmaları, iltihaplar, damar hastalıkları, diyabet hastalığı komplikasyonları ve çeşitli kazalardan kaynaklanabilir. Ayrıca hücrenin canlılığını kaybetmesi ve göz içi tansiyonunun artmasıyla, görme duyusu zarar görür. Gözün perdelenmesinden anlaşılabilecek bir görme kaybı ise, göz merceğinin matlaşması sonucu meydana gelen katarakt hastalığıdır. İleri yaşlarda ortaya çıkabilen bu durum, kolay bir operasyonla düzeltilebilmektedir.

Cenab-ı Hakk’ın (cc), müminler hakkındaki her hüküm ve takdiri, hikmetler dairesinde rahmet olduğuna göre, musibet gibi görülen hastalıklar, hüküm ve tasarruflar daha geniş rahmete vesile olabilmektedir. Hastalıklar, kazalar ve daha başka nedenlerle görme duyusunu kaybeden müminlerin, kaybettikleri bu nimetin üzüntüsüne karşılık, öyle bir teselli ve mükafatla müjdelenmektedir ki, ebedî bir nur ve manevî bir göz hediye edilmektedir. Müjdeli bir Hadis-i Şerifte, Ebû Hüreyre (ra) anlatıyor: “Resulullah (asm) buyurdular ki: “Allah Teâlâ Hazretleri şöyle demiştir: “Ben kimin iki sevdiğini almışsam ve o da, sevabını umarak sabretmişse, ona Cennet dışında bir mükâfat vermeye razı olmam.” (Tirmizî, zühd 58). Bu hadisi Buharî de tahric etti. Ondaki ibare şöyle: Hz. Enes (ra) anlatıyor: “Resulullâh (asm)’ın şöyle söylediğini işittim: “Allah Teâlâ Hazretleri buyurdu ki: “Ben kulumu iki sevdiğiyle imtihan edersem, o da sabır gösterir (ve sevap umarsa), onlara bedel cenneti veririm.” (Buradaki “İKİ SEVDİĞİ” ile gözlerini kastediyor.” Doğruyu Allah bilir.) (Buharî, marza 7)(1) Başka bir Hadis-i Şerifte de: “Allah-ü Teâlâ, Cebrail aleyhisselâm’a: Ey Cebrail, gözünden GÖRME NURUNU aldığım kimseye vereceğim sevabı bilir misin? Ona, KENDİMİ GÖSTERİRİM.” (2) bundan büyük bir teselli ve müjde olamaz.

Zât-ı Zülcelâl (cc)’in yarattığı güzellikleri görerek, hayret ve tefekkürle araştıracak insanlara, HEDİYE-İ RAHMAN olarak, dış dünyaya açılan iki nuranî pencere olarak, gözler verilmiştir. Görme fonksiyonlarını yitirdiklerinde, iç alemlere açılan aydınlık BASİRET penceresinden, nurlu ve güçlü bir destek ihsan edilerek, hayatın farklı boyutlarda sürdürülmesi sağlanır. İnsanın yaşam standartlarında zorlanacağı bu durum, geçici dünya hayatıyla sınırlıdır. Ebedî ve nuranî âlemde, dürbün misali gözlere kavuşacaktır. Unutulmaması gereken en çaresiz körlük, KALP GÖZÜNÜN gafletle perdelenmesidir. Bu durumda gözler, gerçeği göremez olur. “Gönül gözü ile görmeyen, bir şey görmüş sayılmaz. Gerçekleri karton film gibi seyreder. Kalbin İlâhî sırrından açılan pencereyi seyreden, sonsuz güzellikleri, İLÂHÎ SAN’ATI GÖRÜR. Ve o anda tüm eşyanın zikrini işitir.” (3)

SAĞLICAKLA KALIN.

Dipnotlar: 

1) Prof. Dr. İbrahim CANAN, Hadis Ansiklopedisi (Kütüb-i Sitte), c.9 s.195 Akçağ Yayınevi

2) İmam-ı GAZALÎ, Kimyâ-yı Saadet, s.597, Bedir Yayınevi 1969

3) Dr. Haluk NURBAKİ, Kur’an-ı 

Kerim’den Ayetler ve İlmî Gerçekler, 

s.295 TDV. Yayınları 1989