İman nûru bir yönüyle “vicdanı aydınlatan ışıktır,” bir yönüyle aydınlık bir vicdanla varlıklara bakıldığında İlâhî isimlerin tecellilerini görmeye yarayan mânevî gözlüktür, bir yönüyle yerde ve göklerde olan her şeyin Allah’ı tesbih ettiğini işittiren mânevî “kulaklık”tır... Çünkü bu terkip Âyet ve Hadislerde geniş açılımları olan “iman” ve “nûr” gibi iki hayatî kelimeden oluşuyor.
Bugün bu terkipteki ikinci kelime olan “nûr” ile ilgili olarak Resul-i Ekrem’in (asm) duâlarından birine dikkat çekmek istiyoruz.
Sahih Hadis kaynaklarından Buhari Daavat No: 9’da yer alan ve sıhhati konusunda hiçbir şüphe bulunmayan, bir rivayette Resûlullah’ın (asm) şöyle duâ ettiği naklediliyor:
“Allah’ım kalbimde nûr kıl, gözümde nûr kıl, kulağımda nûr kıl, sağımdan nûr kıl, solumdan nûr kıl, üstümden nûr kıl, altımdan nûr kıl, önümden nûr kıl, arkamdan nûr kıl, bana nûr kıl, damarlarımda nûr kıl, etimde nûr kıl, kanımda nûr kıl, saçımda nûr kıl, insanlığımda nûr kıl.”
Metnin orijinalini dikkate alarak bizim “nûr kıl” şeklinde çevirdiğimiz ifadeleri, bazı kimseler kolay anlaşılması için “nûr ver” biçiminde aktarıyorlar.
Dilimize ister “nûr kıl” şeklinde ister “nûr ver” şeklinde aktaralım, Resul-i Ekrem’in bu duâsını çok önemsemek, çok özümsemek ve duâlarımızda çokça dile getirmek gerekiyor. Çünkü bu duâ, çağrışımlarını paylaştığımız iman nûru kavramıyla sıkı sıkıya irtibatlı gözüküyor.
Resulullah’ın (asm) bu duâsında yer alan “gözümde nûr kıl” ifadesi, gözüm baktığı her şeye iman nûruyla baksın, demektir. “Kulağımda nûr kıl” ifadesi, kulağım âlemin hamd ü tesbihini iman nûruyla işitsin, demektir. “Sağımdan nûr kıl-solumdan nûr kıl” ifadesi, geçmiş ve geleceğe iman nûruyla bakabileyim demektir. “Önümden nûr kıl-arkamdan nûr kıl”, aynı şekilde “üstümden nûr kıl-altımdan nûr kıl” ifadesi dört bir cihete yani her yöne iman nûruyla bakabileyim, demektir. “Damarlarımda nûr kıl”, “kanımda nûr kıl” ifadesi bütün dem ve damarlarım iman nûruyla dolsun, demektir. “İnsanlığımda nûr kıl” ifadesi ise bütün insanî duygularım iman nûruyla boyansın, ışıklansın, demektir.
Evet, imanın mahalli kalptir, ama bu duâ ile işaret ediliyor ki iman nûrunun bütün organ, duyu ve yönlere hâkim olması gerekiyor. Resul-i Ekrem (asm) bu duâda hem kendisi için Allah’tan her organ, duygu ve cihet için nûr bahşetmesini talep ediyor, hem de ümmetine bu konuda nasıl duâ edileceğini öğretiyor.
Bir kez daha vurgulamak gerekirse, iman kuru bir inanç değildir. Onun akılda, kalpte, duygularda dal budak salması, kökleşmesi gerekiyor.
Her duâ gibi bu duânın da iki şekilde yapılması gerekiyor: Kâl ile ve hâl ile.
Kaynaklarda bazen “nûr duâsı” diye de anılan bu duâyı kâlile yani dil ile sık sık okumalıyız. Biliyorsak Arapçasından, bilmiyorsak Türkçe mealinden tekrarlayarak okumalıyız. Ama sadece kuru kuruya lâfzını değil, aynı zamanda anlamını da düşünerek okumalıyız. Resulullah’ı (asm) ellerini kaldırmış, bu duâyı yaparken tasavvur etmeliyiz. Kendimizi onun arkasında tasavvur ederek onun bu duâsına “amin” demeliyiz.
Diğer taraftan bu duâyı “hâl” ile de yapmaya çalışmak gerekiyor. Bunun için imanı “bütün duygu ve lâtifelerimize” sirayet ettiren eserlerle daha çok meşgul olmalıyız. O kaynaklardan daha çok beslenmeliyiz. Kendimizi daha çok sorgulamalıyız. Baktığımız her şeye iman gözlüğüyle bakma hassasiyetimizi daha çok geliştirmeliyiz. Kulağımızı kâinatın tesbihini işitmeye daha çok dayamalıyız. Bütün varlık katmanlarını ve zaman boyutlarını iman nûru ile görmeye ve değerlendirmeye daha çok duyarlılık göstermeliyiz.
İşte o zaman bu nûr duâsını hem hâl, hem de kâl ile okumuş oluruz, İnşallah...