“Ömrümüz kısadır, vaktimiz dardır. Üstadımızın dediği gibi, ‘Fena şeylerle meşguliyet fena tesir eder, fena iz bırakır.’ Hususan böyle bir asırda ‘Bâtılı iyice tasvir etmek sâfi zihinleri idlâldir.’ (...) Risale-i Nur, nuru yerleştirerek zulmeti izale ediyor, yok ediyor. İyiyi öğreterek, fenayı fark ve tefrik ettiriyor ve vazgeçiriyor. Hakikati ders vermekle bâtıldan kurtarıyor ve bâtıldan mahfuz kılıyor.”

Bu cümlelerde, Risale-i Nur mesleğinin ve metodunun son derece önemli prensiplerinden biri dile getiriliyor: Hep müsbete yoğunlaşmak ve sürekli müsbeti nazara vermek, menfîliklerle mücadeleyi de yine ısrarla müsbete tahkimat ve tahşidat yaparak vermek.

İmanî ve dinî konulardaki şüpheleri cevaplarken de, bunu, o şüpheleri hiç zikretmeden yapmak. Tâ ki zihinler bulanmasın.

Bu ölçü ve hassasiyeti gerek Risale-i Nur Külliyatının bütünündeki muhteva ve üslûpta, gerekse Üstadın ve talebelerinin tatbikatında en güzel şekliyle görmekteyiz.

Bâtılın ve menfîliklerin, hayatın her alanına sirayet ettiği bir ahirzaman ortamındayız.

Bunlarla mücadelenin en tesirli ve kalıcı yolu ve çaresi, bu hallerin panzehiri ve müsbet alternatifi olan ölçü ve prensipleri dikkatlere sunmak, savunmak ve fertleri onlara bina edilmiş şuurlu ve donanımlı bir şahsiyete sahip kılmak için gayret göstermek.

Karanlığa kızmak yerine mum yakmak.

Menfîlikler karşısında “münkerden nehiy” manasındaki ikazları ölçülü, dengeli ve hikmetli bir şekilde yapmak da lâzım elbette ki.

Ama bunu yaparken gündemi onların işgaline açma tuzağına düşmemek çok önemli.

Ve asıl olan, daima müsbeti hâkim kılmaya yönelik çalışma, gayret ve faaliyetler olmalı.

“Reaksiyondan ziyade aksiyon” şiarıyla hareket edilmeli. Manevî tahribata, tamir ve inşa seferberlikleriyle karşılık verilmeli. İhlâs Risalesi’ndeki “daima nura, imana ve ihlâsa kuvvet vermek” ölçüsü bu konularda da en önemli hayat ve hizmet prensiplerinden biri olarak esas alınmalı ve hayata geçirilmeli.

Doğru ve sağlıklı olan hareket tarzı bu.

Gereğine uyabilmek dileğiyle.