Hür olmak ister nefis, isyankârdır her zaman. 

Abdullah olduğunu hatırlatır Ramazan. 

Orucun açlığında aczini anlar her an. 

Sen benim Rabbimsin der; Kulluğun eder ilan. 

Nefis, firavun gibi ‘ben ben’ deyip duruyor. 

Oruç bu damarına, hep darbeler vuruyor. 

Emmare olan nefse, haddini bildiriyor. 

Firavunluk hissini, oruçla sildiriyor. 

Her daim ve her zaman, nefse vermeyin aman. 

Ramazan orucuyla etmeli elbet iman. 

Allah’ın huzurunda, baş eğmeli her zaman. 

Oruc ibadetiyle, Hakka bağlanır inan. 

Enaniyet yerine gelir kulluk şuuru. 

Aczini anlayarak bırakıyor gururu. 

Fıtrat ayarlarına göre yapar umuru. 

Her iki dünyada da kazanıyor süruru. 

Orucun açlığında biraz çekse de zahmet. 

Nüfus-u emmareyi susturan oruc, rahmet. 

Kulluğu takınmakla olur elbet mağfiret. 

Saadet-i dareyne etmelidir çok gayret. 

Nefsin firavniyeti kırılır oruc ile. 

Sağ gösterip sol vuran şeytan yapamaz hile. 

Oruçta sebat edip Hak’tan affını dile. 

Nefsi adam etmektir, oruc değildir çile. 

Oruc ile çıkarsın alayı illiyyine. 

İsyan ile düşersin esfel-i sefiline. 

Dur demelisin elbet asi olan nefsine. 

Bunu yapmak istersen temessük et dinine. 

MEHMED KOVANCI