Son gerilim ise, Keşmir’in Hindistan yönetimi altındaki bölümünde geçtiğimiz 14 Şubat’ta polise bağlı milis güçlerine yapılan ve 44 kişinin ölümüyle sonuçlanan saldırıyla gerçekleşti. Olaylar üzerine Hindistan, Pakistan’ı suçladı. Pakistan ise suçlamaları kabul etmediğini bildirmişti.

Hindistan, 26 Şubat’ta Keşmir “Kontrol Hattı”nın Pakistan topraklarında bulunan terör örgütü hedeflerine hava saldırısı düzenlemişti. Bunun üzerine Pakistan, hava sahasının ihlâl edildiğini ileri sürerek 2 adet Hindistan savaş uçağını düşürdüğünü kamuoyuna açıklamıştı. Bir Pakistan savaş uçağı Hindistan hava sahasına da girdi. Hindistan ise, Pakistan’a ait bir savaş uçağını düşürdüğünü açıkladı. Ancak İslamabad yönetimi bu haberi doğrulamadı. Hindistan, ülkedeki bazı havaalanlarını uçuşa kapatırken, Pakistan da ABD Dışişleri Bakanı Mike Pompeo’nun tavsiyesi ile bütün hava sahasını kapattı. Pakistan Başbakanı İmran Han sorunları sağduyu ile çözme çağrısı yaparken; Türkiye, Almanya, İngiltere, Çin ve Rusya da taraflara itidal tavsiyesinde bulundular.

Aslında Hindistan ve Pakistan’ın 1947, 1948, 1965 ve 1999 yıllarında olmak üzere dört defa savaştığı görülmektedir. Bu savaşların Cammu-Keşmir ile ilgili bölgesel anlaşmazlık üzerinde yoğunlaştığı biliniyor. Hatta bu çatışmaların 1971’de Bangladeş’teki ayrılıkçı mücadeleyi tetiklediği de gözlemlendi.

Pulwama’da 14 Şubat’taki saldırıların Pakistan’da faaliyette bulunan Jaish-e Mohammed (JeM) örgütü tarafından gerçekleştirildiğine dair iddialar mevcut. Bu saldırıya Hindistan, Pakistan’ın Pakhtunkhwa eyaletindeki Balakot’da bulunan bir JeM kampına hava operasyonuyla karşılık vermişti. Devamında İslamabad yönetimi, Pakistan hava sahasını ihlâl ettiği gerekçesiyle bir Hint savaş uçağını düşürerek, pilot Abhinandan Varthaman’ı yakalamıştı. Pakistan tarafı “barış göstergesi” olarak, yakaladığı pilotun Hindistan’a dönmesine izin vermişti. 

Pakistan’ın pilotun ülkesine dönüşüne izin vermesi diplomatik nezaket şeklinde değerlendirilirken, savaşa varmadan olaylar üzerinde yeniden düşünülmesini sağlıyor. Hindistan’ın ise JeM saldırısında hava gücünü kullanması da geçmişteki askerî eylemlerinden farklı bir tepki verdiğine yorumlanıyor. Maalesef yaşanan olaylar, terörizmin her iki ülkeyi savaşın eşiğine getirebildiğine örnek teşkil ediyor.

Peki kimdir bu JeM? JeM, Keşmir’in Hindistan kontrolü altındaki bölgede Hint yönetimine karşı mücadele eden Pakistan merkezli grup olarak tanımlanıyor. JeM aynı zamanda Şeriat kanunlarını kendi yorumu ile Pakistan’da uygulamak amacında.

JeM 2000’de Masood Azhar tarafından kuruldu. Ama tarihi daha eskilere gidiyor. Pakistan vatandaşı Azhar, Somali’de ABD kuvvetlerine karşı silâhlı eylemlerde El Kaide ile bağlantılı Harakat Al Mujahedeen (HuM) grubunun üyesidir. JeM’in ideolojisi El Kaide ve Taliban’a yakın ve Sipah-e Shaba örgütü ile bağlantılı olduğu muhtemeldir.

JeM 17 Ekim 2001’de ABD’de, 25 Ekim 2001’de Hindistan Dışişleri Bakanlığınca, 26 Aralık 2001’de ABD Dışişleri Bakanlığı Yabancı Terörist Örgütleri Bölümünce ve Ocak 2002’de Pakistan hükümeti tarafından terör listesine alındı.

Hindistan-Pakistan arasında daha öncede terörizm kaynaklı krizler yaşandı. Pakistan merkezli JeM ve Lasker e’Taiba (LeT) örgütleri Aralık 2001’de Hindistan Parlamentosu’na saldırı düzenlediler. Parlamento saldırısı ile iki ülke arasındaki gerginlik 10 ay sürdü.

Kuruluşu 1990 kabul edilen LeT’in kurucularından Zaki ur’Rahman Lakhvi örgütün ikinci adamı konumunda. Lakhvi 26 Kasım 2008’deki Bombay saldırılarının sorumlusu olarak görüldü. Pakistan makamlarınca tutuklu yargılanan Lakhvi, Nisan 2015’te Mahkeme kararı ile kefaletle serbest bırakıldı. Lakhvi’nin başına, ABD tarafından 2 milyon ABD doları ödül konuldu. LeT’i, 2001 yılında ABD, 2002’de Pakistan, 2005’te Birleşmiş Millletler, 2008’de de ABD Hazinesi tarafından terör örgütleri listesi eklendi.

Umu’daki Hint güçlerine yapılan saldırıdan sonra, Hindistan kendisine tehdit oluşturan terörist yapılara karşı, Keşmir’deki “Kontrol Hattı” boyunca askerî operasyonlar gerçekleştirmişti. Hindistan’ın terör odaklı operasyonları, önceki terörle mücadelesi ile karşılaştırıldığında daha koordineli olduğu gözlemlendi.