Her şey Bismillâh ile başlar.
Her güzelliğin ve hayrın altında Bismillâh yatar. Bismillâh ile var olunur. Bismillâh’ın yoksa iflâhın kesilir, dengen kaybolur. Besmele varlığın nefesidir. Yiyecek ekmeğin, alacak nefesin kesilmişse Bismillâh’ın kesilir, yok olursun.
Her varlık Bismillâh ile yola çıkar. İnsan kâinat yolcusudur. O yolculukta Bismillâh tükenmez kuvvet, bitmez bereket ve engin rahmettir. Hayatta hayır vardır. Ruh var olmak ister; Bismillâh, der rahme düşer. Kabri andıran o karanlık yerde dokuz ay sabırla bekler. Kıvama erince ‘vira Bismillâh’ der, dünya meydanına iner. Bir çiçek gibi dünya bahçesine ekilir. Âciz, güçsüz bir bebekken Bismillâh der; annesini, babasını kendisine hizmetkâr eder. Annesi, kan ve fışkı arasından, kalbinde şefkatle arıttığı bembeyaz süt gönderir. Babası celâl ve cemâl arasından, onca iş güç arasında yüreğinde damıttığı suyu dudağına yetiştirir. Ben bana yeterim, dediği an kendi haline bırakılır; anneden sütü, babadan suyu kesilir.
Bismillâh mayadır. Suya üflenir şifa, varlığa üflenir gıda olur. Arı Bismillâh, der suyu bal eder. Bismillâh’sız içen suyu kendine zehir eder. Bismillâh ile insanın bütün zerreleri secde eder. Bismillâh diyene kâinat secde eder. Asker Sultanın adını alır, orduyu arkasına takar. İnsan Bismillâh, der, Rabbine boyun eğer. Varlık, Bismillâh diyene boyun eğer. Hayvan kendi dilinden Bismillah der, Hâlıkını zikreder. İnsan Bismillâh, der onu kurban eder. Bismillâh ile öldürmekte bile hayat vardır. İnsan kurbanın canını canına, hayatını hayatına, sesini sesine, sütünü göğsüne katar. Kurban, insan diliyle, haliyle zikre başlar.
VİRA BİSMİLLAH, YİNE BİSMİLLAH
Bismillâh bereket ve hayırdır. Çoğaltan etkisi vardır. İnsan Bismillâh ile çiçek diker. Canından çiçeğin canına can katar. Bahçe dergâh olur. Çiçeklerle zikir halkası kurulur. Binbir renk, koku, tütsü içre Bismillâh diye diye yer, gök inler. Bismillâh’sız dikilen çiçek çürür. Bismillâh’sız hayata dokunan kendini de, dokunduğunu da öldürür.
Çekirdek ağaç olmak, Rabbini bin bir dille, dalla, yaprakla, çiçekle, kokuyla anmak ister. Çürümeyi göze alır. Bismillâh, der, toprağa girer. Sabreder. Baharda bin bir dalın eliyle, duâyla çıkar. Tohum Bismillâh der, varlığı emirber nefer eder. Toprak kendini ayaklarının altına serer. Güneş göklerden koşup gelir. Bismillâh, der, ipek gibi yumuşak kök ve damarları taşı, toprağı deler geçer. Kendinden binlerce kat ağır ağacı omuzlar. İnsan kendine güvenir. Kaldıramayacağından fazlasını yüklenir, ezilir.
Bismillâh varlığa can verir. İnsan Bismillâh, der, ağaç diker. Meyvesinden dünyada da, ahirette de yer. Dünya Hz. Muhammed (asm) ile başlar. O (asm) dünya bahçesine Bismillâh ile dikilen ağaçtır. Bismillâh diyerek diktiği ağaçlar yeşerir. Yanındaki kurur. İhtimal ki Bismillâh çekmemiştir. Ellerinden hayır çeşmeleri akan Ağaçların Sevgilisi (asm) kuru fidanı alır. Bismillâh der, toprağa emanet eder. Tekrar hayat bulur. Üzerinde Bismillâh ile zikrettiği kütük O’nun (asm) ayrılığından enin eder, ağlamaya başlar.
Kâinat sırlarla dolu saraydır. Anahtarı Bismillâh’tır. Bismillâh bütün varlığın hal diliydi her daim tekrar ettiği duâdır. Varlık Bismillâh ile o saraya girer. İnsan dünya denilen saraya onunla girer. Bahçesine ihlâs ve Bismillâh’la güzel şeyler eker. Bir batman ihlâslı amel binlerce ihlâssızdan daha değerlidir. Bir Bismillâh’lı eylem binler Bismillâh’sızdan daha hayattardır. İnsan Bismillâh ile varlığa dokunur. Canlarını canına, canını canlarına katar. Bismillâh ile başladığı hayatı Elhamdülillah ile sona erer. Bin bir Cennet meyvesini ihtiva eden çekirdek gibi toprağa düşer. Binler çeşit meyve veren ağaç olarak Cennette dirilir.
Bismillâh kalbin ve sözün dirilişidir. Gönlün eşiği, sözün eşiğidir. Rabbimiz Kur’ân’a, Çağın bilgesi Bediüzzaman Sözler’ine besmeleyle başlar. Zamanla Birinci Söz binbir söz olur. Damla deryaya dönüşür, Küçük Sözler Risale-i Nur Külliyatı kadar büyür. Evet, insan kalpte, kalp besmelede, besmele sözde sırlanmıştır. Kevni âyetlerin menzili kâinat kutsî sözler kitabı Kur’ân’da, Kur’ân Fatiha’da, Fatiha besmelede toplanmıştır. Bediüzzaman Risale-i Nur’da, Risale-i Nur Birinci Söz’de, Birinci Söz besmelede toplanmıştır.
Besmeleyle kul kendisini Rabbine emanet eder. Bismillâh der, Hz. İbrahim Nemrut’un ateşini söndürür. Hz. Hacer çölün ortasında zemzem gibi su çıkartır. Hz. Musa denizi ikiye ayırır. Hz. Nuh dev dalgalar arasında gemisini selâmete ulaştırır. Hicret yolculuğunda varlık Âlemlerin Efendisinin (asm) emrine amade kılınır. Hasılı, Bismillâh ile insan dünya şişesini taşa çalar, kendini Rabbine salar.
Mağrur besmeleyi diline almaz, mütevazı dilinden düşürmez. Acz Rabbimizin kudretine, fakr rahmetine götürür. Bismillâh diyen acz ve fakrdan kurtulur kudret ve rahmet dairesine ulaşır. Bismillâh ile bütün kapılar açılır. Hayatım zindana döndü deme, elbette Bismillâh ile kapılar açılır. Kardelen gibi sadece Rabbinin huzurunda başını eğ. Bismillâh de, duâların ipek yapraklar gibi taşları delip geçecek.
Bismillâh’ın sırrına ermek için Allah namına başlamalı. Allah namına işlemeli. Allah namına yaşamalı. Allah namına ölmeli. Allah namına söylemeli. Allah namına sözü kesmeli. Vesselâm.