Mehmet Ağabey, yıllar önce Üstad’ın Rus esareti yıllarında kaldığı Volga Nehri’ne yakın yerdeki cami ve diğer mekânlara ait gezi notlarına dair fotoğraflı haberinin gazetemizde yayınlanması üzerine kendisini arayıp hem bilgi almış hem de tebrik etmiştim.

Bir çok toplantıda kendisiyle görüşmüş, hasbihal ederek Risale-i Nurla alâkalı güzel ve istifadeli değerlendirmelerine şahit olmuştuk.

Hizmete müteallik umumî manada her toplantıya iştirak ettiğine şahit olduğumuz, gazetemizin yönetim kurulu üyesi ve eski milletvekillerinden olan ağabeyimiz alçakgönüllü ve tevazu sahibiydi.

Nurlar’dan aldığı derslerin sosyal münasebetlerinin yanı sıra tutum ve davranışlarına sirayet ettiğine şahidiz. Mehmet Özkan Ağabeyin en güzel vasıflarından biri de Üstad ve muhteşem eseri Risale-i Nur’u tanıtma konusundaki gayretiydi.

Risale-i Nur hizmeti içinde dünyevî meşgalelerden kaynaklanan vazifeler ne olursa olsun öncelikle bu mübarek dâvânın hammalı olduğumuz şuuru içinde yaşadı. Ve bu istikamette gayret gösterdi.

Muhterem Mehmet Özkan Ağabey, bu vasıflara örnek olanlar arasındaydı.

Cenab-ı Hak’tan Mehmet Özkan Ağabeyimize rahmet etsin. Geride kalan ailesi ve yakınlarına sabr-ı cemil diliyoruz. Rahmete vesile olsun diye Risale-i Nur’dan bir bölümle yazıya nihayet verelim: “Ey nefis! Başta Habibullah, bütün ahbabın, kabrin öbür tarafındadırlar. Burada kalan bir iki tane ise, onlar da gidiyorlar. Ölümden ürküp, kabirden korkup başını çevirme. Merdâne kabre bak, dinle, ne talep eder? Erkekçesine ölümün yüzüne gül, bak, ne ister.”

Ölüm yok olmak değil, ahbaplara kavuşmaktır. 

Mekânı Cennet olsun inşallah.