24. Sözde 3.Dal 10. Asılda. Kim bunu okursa, Hz. Musa ve Hz. Harun’un sevabı kadar sevap verilir. Dünyevî dar fikrimizle bir virde verilecek sevabı muvazene edemiyoruz. Zaten o kadar sevap her mü’mine müyesser değil. Keyfiyet, kabiliyete tabidir. Onların ayineleri deniz misal, belki bizimki damla mesabesinde.

Yani mesele aynamızla ilgili. Aynamız ne kadar büyükse, ne kadar temizse o kadar o sevaptan hissemizi alabiliriz. Ya da okuduğumuz vird, niyet-i halise ve şeffafiyet peyda etmişse bir âyette, semavat gibi nuranî sevap ve fazilet yerleşebilir. Hem bazen olur ki; birtek kelime, birtek tesbih, öyle bir saadet hazinesini açar ki, altmış sene hizmetle o açılmamış. Saadet-i ebediyede Rahim-i Mutlak’ın nihayetsiz ihtiyaç içinde bir abdine birtek virde mukabil vereceği sevaba çok muhtacız.

Elhasıl: Ayine temiz olmalı.

Niyet-i halise olmalı. 

Şeffafiyet olmalı. 

En önemlisi “Veraset-i Ahmediye ile ism-i azam zıllıne mazhar bir mü’min, kendi kabiliyeti itibariyle kemiyetçe bir Nebinin feyzi kadar sevap alıyor denilse hilâf-ı hakikat olamaz.

Veraset-i Ahmediye, Velâyet-i Kübra, Veraset-i Nübüvvet vazifesini bu zamanda yapan Risale-i Nur’un şahsı manevisinin içinde olmak elzemdir.