Bir çok sağdan, soldan siyaset bilimci, gazeteci /yazar ve araştırmacının iddia ettiği 28 Şubat ürünü olan AKP; iktidarının ilk senelerinde pazarlanıp, palazlandırmadan sonra hedeflenen programlar bir bir hayata geçiyordu.

Önce parti içinde dengeler değisti. Seçim kazandırıp milletin güvenini sağlayan partinin kurucuları ve ağır toplar bir bir ayıklandı.

Ay Işığı, Islak İmza, Balyoz ve Ergenekon gibi darbe planları hükûmeti iyice mağdur duruma düşürürken, orduda taşların yerinden oynandığı ve yapılacak operasyonlara bir zemin hazırlandığı kimsenin aklına gelmemişti. 

Ergenekon dâvâsında 100, 200, 300 senelik cezalar havada uçuşuyordu. Sivil ve askerî kurmayların arenası haline gelen Silivri Cezaevi; Shangay yanlısı Perinçekgiller (kuzuların sessizliğinde) hışmına uğraması beklenirken, hükûmete çıt çıkartmadıkları gibi, onları içeri tıkayan hâkim ve savcılara tehditler yağdırıyorlardı. Müebbet yememiş, yanlışlıkla bir kaç adi suçtan yargılanır gibi “Göreceksiniz biz çıkacağız, dışardakiler içeri girecek” diyorlardı ki, aynen öyle oldu. 

17/25 ayakkabı kutuları, MİT tırları hükûmete bir darbe olarak nitelendiriliyor, medyaya düşen ses kayıtlarının ise montaj olduğu ileri sürülüyordu. Buna rağmen 2014 mahallî seçimlerinde oy kaybı yaşanmıyordu.

ÇÖZÜM SÜRECİ 

30 senedir kangren olan ve on binlerce askerimizin şehit, bir o kadar da gariban ve mazlum halkların canları ve malları heder edildiği, evlerinin yakılıp göçe zorlandığı, terör belâsını bitirmek gayesiyle ortaya atılan çözüm süreci bir umut (!) olmuştu. 

Bu süreçte PKK dağdan halayla karşılanmış, silâhlanmasına da göz yumulmuştu. 7 Haziran seçimleri AKP’nin iktidarını zora düşürünce çözüm süreci masası devrildi. Suruç, Ceylanpınar, Ankara Garı su-i kastlerinin gölgesinde gidilen 1 Kasım seçiminde, daha öncesinde hükûmete ve Erdoğan’a her türlü hakareti yapan MHP’nin de payandasıyla iktidara devam deniliyordu. 

ALLAH’IN LÜTFU

Ve nihayet Allah’ın bir lütfu olarak görülen 15 Temmuz.

250 vatandaşımızın şehit edildiği binlercesinin yaralandığı, o esnada generallerin düğünde bulunduğu, garip mi garip kalkışma yaşadı Türkiye. Hâlâ bin bir suali içinde barındıran bu darbenin akabinde OHAL, KHK, tutuklamalar, operasyonlar, işten çıkartmalar, mülklere çökmeler, tam bir korku imparatorluğu sonunda 16 Nisan’da 1150 odalık sarayla başkanlık geliyordu ki, hedef tutturulmuştu.

Ergenekonla asker, 17/25’le mallara çöküş, 15 Temmuz’la cemaatler, sınır tanımayan operasyonlarla sağdan soldan muhalif; gazeteci, yazar, iş adamı, milletvekili bertaraf edildi.

Zurnanın son deliği ise Sözcü gazetesine ceza yağması.

Emin Çölaşan, Necati Doğru gibi cemaatlerden hiç haz etmeyen 8 gazeteciye 2 sene 1 ay ile 3 sene 6 ay arasında mahkûmiyet kararı çıktı. 

Ahmet, Mehmet Altan, Şahin Alpay, Nazlı Ilıcak gibi sol ve liberallerin “cemaatçi” yapılarak hapis yatması yetmemiş gibi, Sözcü yazarlarına verilen cezalar bir tek şeyin cevabı; “Ben ne dersem o olur”

Padişahım sen çok yaşa!