İnancımızın, biz anne babalara çocuklarımızın dünya ve ahiret saadetiyle ilgili yüklediği görev ve sorumluluklar nelerdir? Dünya ve ahiret dengesi nasıl kurulmalıdır? Bu gibi soruları kendimize sormamız ve samimiyetle cevaplamamız gerekmez mi?

Peygamber Efendimizin anne babaya yüklediği birçok görev ve sorumluluktan biri de, çoğu zaman sıradan gibi görünen “Çocuğa güzel bir ad koymak, evladın baba üzerindeki haklarındandır.” (Beyhakî) tavsiyesidir. Ancak bu görev, aslında oldukça derin bir anlam taşır. Psikolojide “stigmatize” (damgalamak) olarak ifade edilen kavram doğrultusunda, verilen isim çocuğun kişilik gelişimi üzerinde önemli etkilere sahiptir. Bu durum, bir anlamda çocuğa “Sen böyle biri ol” demek gibidir. Bu nedenle, ebeveynlerin çocuklarına isim verirken ne kadar dikkatli olmaları gerektiği açıktır.

Peygamber Efendimizin (asm) ebeveynlere yüklemiş olduğu başka görev ve sorumluluklardan olan “Çocuğu güzel terbiye, evladın babasındaki haklarındandır.” (Beyhakî) ve “Evladınıza ikram edin, onları edepli, terbiyeli yetiştirin!” (İbni Mace) gibi emirler dün olduğu gibi bugün de aile ve toplum hayatında ne kadar önemli olduğunu başta biz ebeveynler yakinen şahitlik ediyoruz.  

Okulda, çarşıda, pazarda, trafikte, aile içinde… İnsanların, özelde çocukların “terbiye”lerinden olumlu ya da olumsuz şekilde söz ediyoruz. İşte bu noktada, ebeveynlerin çocuklarına kazandıracağı “terbiye” ve “edep” gibi değerlerin önemi açıkça ortaya çıkmaktadır. Örneğin, okulda öğretmenlerin en çok şikâyet ettiği konuların başında, öğrencilerin terbiyeleriyle ilgili problemler gelmektedir. 

Risale-i Nur’un 24. Lem‘a’sında geçen “Oğlum paşa olsun diye bütün malını verir, hafız mektebinden alır, Avrupa’ya gönderir…” ifadesi, ebeveynin çocuğun dünya hayatını ön plana çıkararak onun ebedî hayatını (ahiretini) tehlikeye atabileceğine dikkat çeker. Ancak böyle bir durumda anne baba, çocuğun hayat-ı ebediyesinin zarar görebileceğini çoğu zaman düşünmez. Ebeveynlerin çocukları için sadece dünyevî başarıları hedeflemesinin, onların ahiret hayatını ihmal etmelerine neden olabileceği, maddî başarı uğruna manevî eğitimin (örneğin hafızlık gibi) terk edilmesi, çocuğun sonsuz hayatı açısından ciddî bir kayıp olabilir. Risale-i Nur bu düşünceyle ebeveynleri, dünya ve ahiret dengesini gözetmeye davet eder.

Hepimize, dünün çocuğu yani bugünün anne babası olan bizlere, büyük görev ve sorumluluklar düşmektedir. Bu sorumluluklardan kimse kaçmamalı ve kaçamaz da. Çünkü bu sorumlulukları yerine getirmemek, hem dünyada hem de ahirette olumsuz sonuçlara yol açabilir; dahası, evlatlarımız bizden davacı olabilirler. Bu nedenle herkesin, “Herkes evinin önünü süpürürse mahalle tertemiz olur.” bilinciyle hareket etmesi gerekir. Eğer çocuğumuzu, inancımızın emrettiği şekilde yetiştirir; görev ve sorumluluklarımızı hakkıyla yerine getirirsek, hem dünyada huzurlu, mutlu ve güvenli bir ortamda yaşamış oluruz hem de ahirette bizden davacı olan değil, bizlere dua eden evlatlar bırakmış oluruz.

Evlatlarımız bize Allah’ın emanetidir; bu emaneti Kur’ân, sünnet çizgisinde ve O'nun (cc) rızasına uygun şekilde yetiştirirsek hem dünyada huzur bulur, hem de ahirette yüzümüz ak olur. Unutmayalım ki, evladımıza bırakacağımız en kıymetli miras; mal-mülk değil, sağlam bir inanç ve güzel bir ahlâktır.