İlk görev yeri olan memleketinde, büyük bir özenle, sabah erkenden muayenehanesine gitmiş ve büyük bir heyecanla gelecek hastaları beklemeye başlamış, derken bizim Temel çıkagelmiş, yanında hanımı Fadime ile birlikte..

Doktor sormuş:

- Amca neyin var, şikâyetin nedir? diye.

Fadime hemen atılmış:

- Doktor bey, uşağum Temel Amcan ishâl olmişdur da… Dışarı hiç çikamayi…

Doktor, düşünmüş, hem de içinden demiş, işte benim için en büyük, en güzel fırsat, şimdi ben buna güçlü bir antibiyotik yazayım da hemen ayağa kalksın..

- Temel Amca demiş, ben sana şimdi bir Xanax yazacağım, hiçbir şeyin kalmaz evvelallah demiş..

Fadime de:

- İyi olur Doktor bey uşağum di’mi demiş.

Doktor da:

“Evvelallah, bir gün sonrasına hiçbir şeyi kalmaz, turp gibi olur! Demiş.

Doktor, ertesi gün muayenesinden çıkınca Temel Amca aklına düşmüş, telefon açmış, hanımı  Fadime çıkmış:

- Doktor bey uşağum, Temel Amcan Kahveye gitti.. demiş.

Doktorun merakı iyice artmış, hemen kalkıp kahvehaneye gitmiş.. Şen şakrak, arkadaşları ile tatlı tatlı sohbet ederken Temel Amcayı bulmuş.

- Temel Amca, bu ne hâldir?!.. demiş.

Temel de:

Doktorum, Allah senden râzi olsun. ‘oka battum, ama aldurmayirum, kafaya takmayirum da…

Güzel memkeketimin, şu son dönem ekonomik manzarasını düşünürken aklıma düştü birden bu güzel fıkra.

Benim gibi bir öğretmen eğer Ocak ayında emekli olsaydı, ortalama 129.000 Lira ikramiye alacaktı ve bununla 17.000 dolar alabiliyor idi. Şimdi emekli olsa ancak 9.000 dolar ancak satın alabiliyor. Önemli değil, sadece 8.000 dolarcık bir kaybı var…

Biz bu memlekette, paranın % 50 değer kaybetmesi anlamında, yaşımız itibari ile 1994 ile 2001 devalüasyon krizini yaşadık, fakat adı konulmuş idi: Devalüasyon.

Bedelini de ödedik millet olarak; maddî-mânevî…

Aslında şu anda yaşadığımız “gizli” bir devalüasyon, tıpkı 1994 ile 2001 devalüasyonu gibi bir ekonomik kriz..

Ama “adı konulmamış” sadece...

Yarın, doların, TL’nin, mazotun, yağın, ekmeğin, unun, simidin kaç lira olacağının belirsiz olduğu bir memleket manzarası bu.

Temel Amca’nın Xanax’sından herkese birer tane yazmak lâzım…

Hatırlıyorum.. 2000’li yıllarda, memleketim Rize’den dönüşte, ucuz diye Batum-Gürcistan’a geçip arabanın deposunu doldurup İstanbul’a dönüyorduk..

Şimdiki manzaramız ise; Bulgar Levası ve ve Azerbaycan Manatı 8 lirayı geçmiş, haberlerde görüldüğü üzere, ülkemize gelip harıl harıl alış veriş yapıyorlar, ihtiyaç fazlası satın alıyorlar, dönüp, kendi ülkelerine tezgâh açıp bu ucuza aldıkları malları orada satıyorlar…

TÜİK enflasyonu ile mutfak enflasyonu arasındaki çıta, makas, en az % 30-35 puan açılmış durumda..

Türk Lirası dünyada en çok değer kaybeden paralar arasında ilk sıralarda…

Dahası var, ama ben yoruldum… Sizleri 100 yıl önce, “kabr-i kalpten hakâik çıplak çıktı” nevinden Üstâd’ın Münâzarât’ındaki şu sözlere ve devamını mütalâaya havale ediyorum.

“Zira, her bir millet için, o milletin cesaret-i milliyesini teşkil eden ve namus-u milliyesini muhafaza eden ve kuvveti onda toplanacak bir mânevî havuz vardır. Ve sehâvet-i milliyesini teşkil eden ve menâfi-i umumiyesini temin eden ve fazla kalan malları onda tahazzün edecek bir hazine-i mâneviyesi vardır. İşte o iki kısım reisler, bilerek veya bilmeyerek, o havuzun ve o hazinenin etrafında delik-melik açtılar. Mâye-i bekàyı ve madde-i hayatı çektiler. Havuzu kurutup hazineyi boş bıraktılar. Böyle gitse….”