Asırlar öncesinden inananların müstesna bir dini vecibesi olarak yaşanıyor ve kıyamete kadar devam edecektir inşallah.

Kurban edilen hayvanın ne kanı, ne de eti Allah'a ulaşmaz. Ama, üzerine vacip olan kurban sahibinin samimiyeti ve ihlası Allaha ulaşır. Kurbanın, sahibine sırat köprüsünde bir “binek" olacağı bildirilmiştir. Üzerine vacip olan herkesin, yerine getirmesi gereken bir vecibe olduğunu bilen her bir mümin, bu ibadeti büyük bir şevk içinde yaparlar.

Bu vesile ile hem komşularını, hem yakınlarını davet ederler. Kurban ibadeti, bize, feda etmemiz gereken hallerimizi de hatırlattı.

Bir tavuk, yavrusunu korumak için itin saldırısına kahramanca mukabele etti. Yani kendini kurban etti. Bir anne, yavrularını mutlu etmek için bütün varlığını onlara feda etti. Rabbimiz, bu koca kâinatı, kullarının hizmetine vermek ile, ihsanını, cömertliğini, ikramını gösterdi. Bu hallerin yaşandığı dünyamızda, şefkat ve merhametini yanlış kullanan anne babalar, evlatlarının ebedi hayatını kaybetmelerine vesile oldu.

Gösteriş için kesilen bir kurban da, sahibine hiçbir fayda vermedi. “Anam–babam sana feda olsun ya Resulullah” diyen sahabeler ise kurban edilen hasletin en harikasını yaptılar. Yüz yirmi bin sahabeden, Mekke ve Medine'de on bin sahabi kalmıştı. Bu sahabiler vatanlarına bir daha dönmedi.

Bediüzzaman hazretlerinin, "Vücudunu mucidine feda et! Mukabilinde büyük bir fiyat alacaksın" ifadelerinde geçen hakikatler, bize kurbanlık hasletlerimizi hatırlattı.

Bu vesile ile, Kurban Bayramınızı tebrik eder, makbul dualarınızı istirham ederim…