Edep örfen ahlâkı işaret etmekle beraber, içerisinde edebi yerli edebiyatla, söz söyleme, yayma ve dinlemeyle de alâkalı manaları ifade eder diye düşünüyorum.
Alışılmışın dışında şunları söyleyebilir ve yazabiliriz… Daima hakkı söyle, hakkı dinle ve haklı hakikatı yaz.
Bir sohbette, karşılıklı konuşmalarda öncelikli olarak karşındakilerin bildiklerini söylemesine fırsat tanı… Daha sonra kendi bildiklerini, biraz önce karşısındakinden dinlediklerini incitmeden sen de edeblice ve edebî olarak ifade etmeye çalış.
Karşısındakilere daima akıl ve nasihat vermeye kalkışanlar da biraz edeplice olmasa da bunun aklından zoru var dedirtme.
Söylenenleri iyi dinlemek, konuşulanları sırasıyla ve dikkatlice takip etmek ve en güzeli de yazılı olarak not alabilmek, edebli bir edebiyatın da ötesinde mümtaz bir kabiliyet sergilemek olacaktır.
Dinlerken, sessiz kalma edepliliğini gösterirken bazen tasdik ve anlamadım kelimeleriyle güzel bir ahlâkî tavrı sergilemeye çalış. Bu hiçbir şey bilmiyor diye kendine yüklenmelerinde de fırsatlar doğurtma.
Aksi bir halde de çok konuşmak, karşısındakilere fırsat vermeden devamlı konuşmanın çok şey bildiğini, her şeyi bildiğini göstereceğini zannetme. Unutma doludan ziyade boş tenekelerden daha da fazla ses çıkar.
Konuşmada, dinlemede ve yazmada cesaretli olanları yapmak için cesaret gösterisinde bulunanların daima ve ilk önce elde edecekleri şey; hatta, yanlış ve eksik manalar olacaktır, unutma!..
Ve başına edep ve edebiyatta her ne iyi hal gelirse ilimden, bilgiden geleceğini; ve her ne kötü hal gelirse cehaletten, bilgisizlikten geleceğini daima hatırla!..