Muhterem ağabeyim, aziz dostum, evvel ahir Risale-i Nurlarla, Kur'ân, iman, İslâmiyet hizmetinde yoldaşım…
Gönül dostumuz ve hizmette fedaisi olan Mustafa Ataç Ağabeyimiz için Bandırma'daki vaki buluşmamız ve sohbetimizin arasında sizin dillendirdiğiniz “Risale-i Nur'ların anlatım dili hiçbir muasır neşriyat ve ifade-i meramda yok. Bunun, bu güzelliğin ve muazzam özelliğin anlatılması lâzım. Risale-i Nurlarda ifade için kullanılan Türkçe'de hiçbir yazılmış eserde yok. Bunların bilinmesi için de ilânat ve neşriyatın yapılması lâzım.”
Evet yukarıdaki paragraf aşağı yukarı böyle ifade edilmişti. Ağabeyimizden Allah razı olsun. Bu istek ve arzu bizde de çok zamandır vardı. Evvel emirde Nurlu elbiseler giydirilmiş Nuranî hakikatleri anlatan Risale-i Nur'dan başka bir muadil eser yazılmamış.
Bir bahr-i muhit ve bahr-i münirden Türkçe lisanıyla; her türlü imanî, Kur'âni mebde ve asıl ve esaslar üzerine bina edilen Risale-i Nurlar asrın muhteşem bir edebiyat harikasıdır.
Elli beş senedir basın âleminde mevcudiyetini devam ettiren ve âdeta Risale-i Nurların naşir-i efkarı olan Yeni Asya gazetesi yazarlarının bu mevzulardaki marifetli yazıları unutulmaz.
Yeni Asya'da bir yazar nasıl yazar? Veya nasıl yazar olur? Eğer bir kimse Türkçe lisanında fevkalâde ve harika bir şekil yazılmış olan Risale-i Nurları kendi nefsine okursa ısrarla ve anlayarak böyle tekrar tekrar okuyabilirse… Bu şahıs, bu yazar veya yazar adayı Risale-i Nurlarda bahsedilen meseleleri hazm-ı nefs ederek; kendinden başkalara da bunu kalemiyle, diliyle, haliyle, fiiliyle mükemmel olarak yapabilir.
Şu çok kat'i bir surette anlaşılmalı ve bilinmelidir ki mükemmel veya mükemmele yakın bir tarzda Risale-i Nurları anlayabilen ve bunları anlatmak için kaleme sarılan, müracaat eden bir adama bu anlatımlarda edebiyat ve yorum gerekmez.
Çünkü Risale-i Nur'un kullandığı Türkçe dili âdeta kükreyen bir aslan gibidir. Aynı şekilde ne okuyacağını bilen bir bülbülün nezaketi içerisindedir. Risale-i Nurların okunmasında şekli pak, sözleri hak ve hedeflediği her imanî konunun ifade yolları taklit kabul etmeyecek kadar muhteşem ve münevver muazzamdır.
Her insan her yaptığı işin içinde bir enaniyet, gurur ve kendini beğenmişlik hodfuruşluk elde eder. İşte şurada şunu kesinlikle ifade etmek gerekiyor ki Risale-i Nurları hakkıyla okuyan bir yazarın ve yazar adayının enaniyeti ve gururu kendini beğenmişliği yoktur, olamaz da...
Şöyle bir şeyden bahsediyoruz bu yazarlığın evveli bir ilânat-ı Kur'âniye ve imaniye olduğu için baştan sınıfta kalanlar bu konuda sınıf tekrarı yapamazlar.
Risale-i Nur okumalarında görürler ki bir Osmanlı beyefendisi ve hanımefendisi gibi cümleler kelimeler gayet nahif ve zarif bir şekilde dile gelir, anlaşılır ve tesirli olduğu gibi kudsî manaların atıflarından dolayı biraz da mütevâzıdır.
Risale-i Nurları hakkıyla okuyan kârii tenzih ederek; Kur'ân'ın bir bürhan-ı hakikîsi hüccet-i iman zihinde ve akılda matlup ve gönüllerde mes'ut dairelerde gezmeyi ve anlayarak, tekrar tekrar okumayı, okumayı, okumayı tavsiye ederken bir de not bırakıyorum:
Yeni Asya'da yazıyorum diye sakın ola ki uydurukça kelimeleri kullanmayalım. Unutmayalım ki misklerin, amberlerin, gül kokuların üzerine “Benim de bir kokum var istediğim gibi kullanırım denilmemelidir.”