Her işin savsaklaması olabilir ama Risale-i Nur'la iman Kur'ân ve İslâmiyet hizmetinde bulunmanın; gevşekliği, vurdumduymazlığı, ertelemesi ve hafife alınması olmaz…Olursa çok büyük bir mesuliyet altına girilir…

Hasbelkader Risale-i Nur’ları kendince okumuş adamlarda görüyoruz ki; anlamalarında ve anlatımlarında alabildiğine rahat bir yorumlama, açıklama, örnek üstüne örnek vermede birbiriyle yarışıyorlar…

Unutmayalım ki Risale-i Nur müellifi, yazarı ve okuyanı, anlayanı, anlatanı Bediüzzaman Said Nursî hiçbir zaman kendisine gelen, fısıldanan, yazdırılan konuların, anlamların, kavramların üzerine tek bir tuğla dahi koymadan Risale-i Nurları okumuşlar, anlatmışlar ve umum Risale-i Nur okuyucularına bir numune-i imtisal olmuşlardır.

İşte artı bir gayretkeşlik ve kendini bilmezlikten ortaya çıkan hadsizlikle yapılan Risale-i Nurların yorumları, açıklamalar faydadan ziyade zarar verir…

Esasında yapılacak iş gayet kolay ve uygulama ise gayet basittir. Risale-i Nur olduğu gibi hiç tasannuya, tekellüfe, kibire, böbürlenmeye ve haddini aşarak Risale-i Nur mevzuları üzerinde hükümler vermeye, ahkam kesmeye lüzumu kalmadan buralara (mayınlı tarlalar) hiç girmeden  Kur'ân'ın muhteşem bir tefsiri olan Risale-i Nurları sükunetle, doğru olarak, gerektiği yerde ses tonuyla vurgu yaparak, mütevazı bir şekilde kimseye bir üstünlük taslamadan okumaktır, okumaktır, okumaktır…

Evet kendine okurken ve bir kişiyle, birkaç kişiyle müzakere ederken anlayabildiklerime göre diye söyleyerek fikir yürütülebilir, karşılaştırma yapılabilir, öze inmek noktasından muvazeneli açıklanmalar yorumlar içerisine girilebilir… Bu hal orada kalır ve başkalara sirayet etmez… Önemli olan da zaten bir iman hakikatinin anlaşılmasıdır…

Şunu hiç unutmamalı ki Bediüzzaman gibi bir müellifin kaleme aldığı Risale-i Nurlara şerhler düşmek, yorumlamalar yapmak, açıklamalara girmek insanın kendisini ele güne küçük düşürmesinden başka bir işe yaramaz…

Okuyalım… Yanlış yapmayalım… Doğru anlayalım… Güzel netice ve gayelere ulaşalım inşallah…