Şöyle ki:

“Hz. İsa (as) Deccal ile mücadelesi zamanında, Hz. İsa (as) onu öldüreceği vakitte, on arşın yukarıya atlayıp sonra kılıncı onun dizine yetiştirebilir derecesinde vücutça o derece Deccalın heykeli Hz. İsa’dan büyüktür,” mealinde rivayet var. Demek Deccal Hz. İsa’dan (as) on, belki yirmi misli yüksek kametli olmak gerekir. Bu rivayetin zahiri ifadesi, sırrı teklife ve sırrı imtihana münafi olduğu gibi, nev’i beşerde câri olan adetullah’a muvafık düşmüyor.

O halde bu hadis-i şerifi hâşa muhal ve hurâfe zanneden zındıkları iskat ve o zahiri aynî hakikat itikat eden ve o hadisin bir kısım hakikatlerini gözleri gördükleri halde daha intizar eden zahiri hocaları dahi ikaz etmek için, o hadisin bu zamanda da aynı hakikat ve tam muvafık ve mahz-ı hak müteaddit manalarından bir mânası çıkmıştır. (Kastamonu Lâhikası s. 53) deyip Hıristiyanlığın hakikatini veya Hz. İsa’yı temsil eden Almanya’nın, Deccalı temsil eden komünist ve ateistlerin karşısına Hadis-i Şerifte belirtilen aynı orantılarla İkinci Dünya Savaşı’nda çıktığını görüyoruz.

İkinci Dünya Savaşı’nda âlem-i İslâmı istilâya çalışan Deccalizmin temsilcisi olan Rusya ve çoğu büyük 17 ülke Almanya’ya karşı birleşmiş iken, Hz. İsa’yı (as) temsil eden Almanya onların yanında yer alan küçük ülkeler, gerçekten minare yanında çocuk gibi kalmıştır. Yani aradaki maddî güç farkı minare yanında çocuk kıyasına mutabıktır.

Şimdi birkaç cihetten kıyaslama yaparsak bu olayın 2. Dünya Savaşı’nda Hadis-i Şerife ne kadar muvafık olduğunu daha iyi anlarız, şöyleki:

1- Yüz ölçüm olarak Almanya öbür süper güçlerin toplamı yanında minare yanında çocuk kadar bile kalmaz.

2- Nüfus oranı olarak hakeza (geçen yazımızda sayılara dikkat çekmiştik)

3- Asker sayısı olarak hakeza.

4- Mühimmat olarak da, her halde orantı aynıdır. Fakat o çocuk, adeta o heykelin dizine kadar zıplayıp vurmuş gibi, Almanya müttefiklerden 60 milyon öldürmüş, Deccali temsil eden Rusya ise, Alman tarafından 20 milyon öldürebilmiştir. Bu azim farka rağmen bu sonuç hayret vericidir, şayet bir de tam galip olsaydı Bediüzzamanın ifadesiyle “mu’cizevî bir başarı” olurdu. Benim anladığım Hz. İsa’nın (as) o savaşta olduğu anlaşılır, nasıl olsa herkes Hz. İsa’yı (as) anlamayacak, yoksa bu başarı bile imtihan sırrına aykırı olurdu.

Veya o zaman Hitler dünya krallığını ilân eder, İslâmlar için ayrı bir fitne ve sıkıntı olabilirdi. İlim, irade, kudret ve hikmet-i sonsuz olan Rabbim her şeyi hikmetiyle takdir etmiştir. Yani; “Bir zalimi bir zalime musallat eden Allah, lahavle vela kuvvete illa billah” demeliyiz.

Şimdi bir de sonuçlara gelelim. O da, yine aynı şekilde Hadis-i Şerif’in işârât ve beşaretine uygundur.

1- Rusya, İslâm’ın kalesi olan Türkiye’yi ezip geçememiş.

2- Rusya, asırlarca hayalini kurduğu sıcak denizlere inip, dünyaya hükmedememiştir.

3- Petrol yataklarını ele geçirip o enerjiyi ateizmin maddî üstünlüğü için kullanamamıştır.

4- Belki de en mühimmi, başta Mekke, Medine olmak üzere mukaddes toprakları ele geçirerek âlem-i İslâm’ı bitirip, o putları oralara dikememiştir. Zaten “Deccalın mukaddes beldelere giremeyeceğine dair Efendimiz’in (asm) müjdesi vardır. Böylece o dahi tahakkuk etmiştir.

Biz de, bu açıklamaya cür’et ve cesaret ettik. Herşeye rağmen hata ettiysem, Rabbim mağfiret etsin.

Malûm, Bediüzzaman bu gibi müteşâbih rivayetleri günün hadisatıyla tevil eder, yoksa bu sahih rivayetlerin karşılığı bulunmaz ve haşa anlamsız kalır. Bunu tesbit ve isbat etmek, bizim değilse kimin görevi? Yani; “Ya bir yol aç, ya yoldan geç, veya yoldan kaç!” demişler. 

Devam edecek...