Bu zamanda en büyük bir nimet olan iman kurtarma ve başkasının imanına kuvvet verme hareketi olan Nur Hareketi içinde özel bir yere sahiptir; kadın. Her Müslümanın başına açılmış olan imanı kazanma veya kaybetme davasında kadınların da önemli hizmetleri vardır. Risale-i Nurlar’ın elle yazıldığı, sıkı tarassut altında geçen hizmet yıllarından beri, kimi eserlerde geçen ibretle okuduğumuz hizmetler var…

Ramazan ayının ilk haftasında vefat eden Nevşehirli Mahbule Sezer ablamız da bu şefkat kahramanlarından birisidir. Kendisiyle tanışma fırsatı bulamadığım bu ablamızın vefat haberini öğrendikten sonra gözlerim doldu, ağlamaklı oldum.

Nevşehir Kaldırım Mezarlığı Camii’nde kılınan cenaze namazının ardından, sağlığında eşiyle beraber hazırladıkları mezar yerine defnettik. Biz mezarlıktan ayrılırken bulutlarda bizim gibi kendilerini tutamadılar damla damla indirdiler gökyüzünden rahmet katrelerini.

Ablamızın eşi Ziya Sezer Abimizin kadim dostu Nuri Bilge Abiye sordum: Kimdi bu ablamız?

Kardeşim, dedi. Duraksadı ve tane tane anlattı: “Ablamız fedakâr bir insandı. Eskiden dersanelerimizde değil evlerimizde bile çamaşır makinesi yoktu. 

Dersanemizde kalan kardeşlerimizin, misafirlerimizin elbiselerini Ziya Abim evine götürürdü. Ablamız yüksünmez, üşenmez onları elinde yıkar kurutur, katlar, gönderirdi.

“Bizler o zaman genç 5-6 arkadaş bir ekiptik; Risale-i Nurlar’ı tanıyan, okuyan. Her Pazar ögleden önce Ziya abimlare giderdik, ikindi namazı sonrasına kadar kalırdık. Namazlarımızı kılar tesbihatlarımızı yapar bol bol Risale okurduk. Mahbule Ablamız bizlere her hafta özel yemekler yapardı. Nevşehir tabiriyle çömlekte ağpakla (kuru fasulye) yapardı. Evinde ders yapılmasından o kadar memnun olurdu ki, ikramlar ona zor gelmezdi. Bizlerin zahmetini çeker bir öf bile demezdi.”

Evet bu satırları sağlığında olmasa da vefatı münasebetiyle tanıdığım şefkat kahramanı ablamıza bir Fatiha vesilesii için yazdım. İnşallah Cennette de biz Nur kardeşlerini ‘ağpaklalı’ sofrasına buyur eder.