Mesleğim gereği birçok ölüme şahitlik ettim. Kiminin annesinin, kiminin babasının, kiminin evlâdının, kiminin kardeşinin son anında yanında olan gözlerini kapayıp Fatiha Sûresini okuyandım. Ölümün hakikatini birçok defa tefekkür edebilmiştim. Ama ölümün soğuk yüzünü, ağır acısını hiç yaşamamıştım. Ta ki babaannem vefat edene kadar. “Babaannen öldü” cümlesi tokat gibi çarpmıştı yüzüme. Hiçbir kelimenin karşılayamadığı duygulardı kalbimi saran. Hiç beklemediğim, kendimi hazırlamadığım ölümdü gelen. Her şey bir anda anlamını yitirmişti. Hiçbir şeyi göremez, duyamaz olmuştuk. “Gerçek mi bu?” diye sorgulamaya başlamıştık. Sanki bizim inanamamamız babaannemi geri getirecekti. Herkes sadece ölenin babaannem olduğunu düşünüp bizi öyle teselli etmeye başlamıştı. 

Oysaki biz bebekliğimizden, çocukluğumuzdan, gençliğimizden, anılarımızdan, duâcımızdan ayrılmıştık. Bir anda her şeyimizi yitirmiş gibiydik. Derken babaannemin evinin önüne gelen bir tabut. Her an odalardan birinden çıkacakmış gibi olan babaannem miydi o tabutta yatan. Gözlerim babaannemi, kulaklarım sesini aradı. Ama yoktu. Sonra sımsıkı kapadım gözümü. Babaannemin varlığını hayal ettim. Gülümsemesini… Ona sarıldım sıkı sıkı. Açmak istemedim gözümü gitmesin benden diye. “Merhumeye hakkınızı helâl ediyor musunuz?” Birden açıldı gözlerim ve bu soru soruldu üç kere. “Babaannem biz sana hakkımızı helâl ettik, sen de helâl et.”

Seksen bir yıllık koskoca bir hayat, göz açıp kapayıncaya kadar geçen kısacık bir ömürmüş sadece. Evet ölüm haktır. Hiçbirimiz sevdiğimize yakıştıramayız ölümü. Ölümü ne kadar da uzaklaştırmışız zihnimizden, kalbimizden, hislerimizden. Ne birbirimizi teselli edebildik, ne de çare olabildik. Tek tesellimizi bir hafta boyunca gece gündüz okuduğumuz Kur’ân’da bulabilmiştik. “İnna lillahi ve inna ileyhi raciun” (Biz Allah’tan geldik. Yine ona döneceğiz.) Olmuyormuş. 

Ölümün genci yaşlısı, bekleneni beklenmeyeni olmuyormuş. Ansızın ve beklemediğin yerden gelenin adıymış ölüm. Babaannem kabrin nurla dolsun, mekânın Cennet olsun. Bu vesileyle sevdikleri vefat eden herkese Rabbimden sabr-ı cemil niyaz ederim.