Hz. Musa (as), kendisinden ilim öğrenmek ve tâbi olmak istediğini bildirdi. Hızır (as), yanında bulunmaya tahammül edeme- yeceğini, iç yüzlerini bilmediği bazı durumlarla karşılaştıklarında sabırlı olamayacağını söyledi. Hz. Musa (as) ise sabredeceğini söyleyerek ona tâbi oldu. Hızır(as), karşılaşacakları durumlarla ilgili olarak açıklama yapmadığı sürece kendisine soru sormaması şartıyla Hz. Musa’nın kendisine tabi olmasına izin verdi.  Yolculuğa, gemiyle başla- dılar. Bir süre sonra Hızır (as), gemide bir delik açtı. Hz. Musa, “İçindekileri batırmak için mi gemiyi deldin?” diyerek ilk karşı çıkışını yaptı. Hızır (as) da, “Sen benim yanımda bulunmaya sabredemezsin demedim mi?” dedi. Bir süre sonra bir erkek çocuğa rastladıklarında, Hızır (as) çocuğu öldürdü. Hz. Musa, “Bir can karşılığında kısas olmaksızın suçsuz bir kimseyi mi öldürdün? Doğrusu pek kötü bir şey yaptın!” diye çıkıştı. Hızır, “Ben sana, benimle beraber bulunmaya sabredemezsin demedim mi?” diye cevap verdi. İkinci kez ihtar edilen Hz. Musa, “Eğer bundan sonra sana bir şey soracak olursam benimle arkadaşlık etme. O zaman benden ayrılmakta mazur sayılırsın” dedi. Yolculuklarının sonuna doğru bir beldeye vardılar. Buradaki halk kendilerini misafir etmedikleri gibi, istedikleri halde yiyecek de vermediler. Buna rağmen, yıkılmak üzere bulunan bir duvara rast geldiklerinde, Hızır duvarı doğrulttu. Hz. Musa, “İsteseydin bu yaptığın işe karşılık bir ücret alırdın” dedi. Hızır da kendisine, “İşte bu seninle benim ayrılışımızdır,” dedikten sonra olayların hakikatini anlattı. 

Hızır (as), yaptıklarının hikmetini açıklıyor

Gemiye zarar vermesinin sebebi, geçimlerini denizden sağlayan bir kısım fakirlere ait olduğunu ancak, arkalarından sağlam bulduğu her gemiyi gasp eden bir hükümdar olduğunu, gemiyi kusurlu hale getirmekle gasp edilmekten kurtardığını söyledi. Öldürdüğü çocuğun, mü’min olan bir anne-babanın evlâdı olduğunu, kâfir tabiatlı çocuğun ileride anne ve babasını isyan ve inkâra sevk etmesinden korktuğu için onu öldürdüğünü söyledi. “Ve istedik ki, Rableri onlara huy temizliği bakımından daha hayırlı ve merhamet yönünden daha yakın bir evlat versin.”  Elmalılı M. Hamdi Yazır, çocukla ilgili şu yorumu yapar: “Yani oğlan göründüğü gibi masum (günahsız ve suçsuz) değildi. Buluğa ermiş, azmış bir kâfir idi ki, anasını babasını da küfür ve azgınlığının istilâsı altına almak üzere idi.” 

Hızır’ın (as) düzelttiği duvar

Hızır’ın (as) düzelttiği duvar ise iki yetim çocuğa aitti. Ayrıca altında, kendilerine miras kalan bir hazine vardı. Babaları sâlih bir kimse idi. Hızır (as) “...Rabbin diledi ki, onlar yetişkin çağa gelince hazinelerini oradan çıkarsınlar. Bütün bunlar Rabbinden bir rahmet eseridir; yoksa ben kendi reyimle yapmış değilim. İşte, sabredemediğin şeylerin açıklaması budur.”  diyerek sözlerini tamamladı.

Ledünnî ilim

Hızır’a (as), “hadiselerin iç yüzünü bilme” anlamına gelen “ledün ilmi” ihsan edilmişti. Ancak, yine de her şeyde Allah’ın izni ve ilmi dâiresinde hareket eder, o da kendisine bildirilenlerin dışında bir bilgiye sahip değildi. Hızır’ın (as) malumatı ledünnî bir ilim ile melekût âlemiyle ilgiliydi.