Bütün dünyada olduğu gibi Avrupa’da da ‘iyi’ler ve ‘kötü’ler var ve bu iki kuvvet galip gelmek için bir şekilde mücadele ediyorlar.
Bilhassa Filistin meselesinde ‘iyi’ler ve ‘kötü’ler çok daha net şekilde ayrıştı ve anlaşıldı. Avrupalı idareciler bu noktada sınıfta kalırken, Avrupalılar Gazze’deki zulme itiraz ederek ‘iyi’lere istinat noktası oldular.
Birleşmiş Milletler (BM) Filistin Özel Raportörü Francesca Albanese, Avrupa Birliği (AB) ve üye ülkelerinin idarecilerini, Filistin meselesi ve Gazze’deki soykırım konusunda sert şekilde eleştirerek bir bakıma ‘kırmızı kart’ göstermiş.
Albanese, “Avrupa ülkelerinin halen İsrail’e silah göndermesi, ondan silah satın alması, Horizon programı aracılığıyla bilimsel araştırmaları sürdürmesi çok vahimdir. Bu nedenle mesele ‘AB yeterince bir şey yapmıyor’ değil; AB, üye devletleri ve politikaları aracılığıyla Filistin’in yok edilmesine yardım ediyor. Bana göre durum o kadar vahim ki, yorum bile yapılamayacak kadar açık” diye konuşmuş.
BM Özel Raportörü şunları da söylemiş: “Bence şu anda iki ya da tek devlet üzerine yapılan herhangi bir siyasî tartışma anlamsız. Devletler gerçekten barış istiyorsa, Gazze’de ve Batı Şeria’da ölmeye devam eden insanlarla ilgilenirlerdi. Batı Şeria’da son 80 yılın neredeyse eşi görülmemiş bir etnik temizlik yaşanıyor hem de olağanüstü bir şiddetle… (...) Birçok Avrupalı vatandaş İsrail ordusunda görev yaptı. Halk ortadan kayboluyorken, bağımsız Filistin Devleti’nin kurulacağı toprakların büyük kısmı ya yok edilmiş ya da işgal altındayken iki devletten nasıl söz edebiliriz? Yeni bir soykırımla karşı karşıyayız ve bunun suç ortağı olma riski taşıyoruz. Bu suç ortaklığı sadece Filistin’in yok edilmesine değil, aynı zamanda AB’nin temel değerlerinin çöküşüne de yol açıyor.” (aa.com.tr, 18 Kasım 2025)
BM Filistin Özel Raportörü Albanese, AB’nin değerlerine aykırı hareket etmesine karşın Avrupalı vatandaşların birçok yerde meydanlara indiğini ancak pek çoğunun coplandığına dikkati çekerek, “Bu mu istediğimiz Avrupa? Bunun aynı zamanda Avrupa içinde bir uyanış anı olduğuna inanıyorum. İsrail’in çıkarlarının korunması ne zaman vatandaşların korunmasından daha önemli hale geldi?”
Albanese’nin bu sözleri “Ne var işte, sadece güzel konuşmuş” denilip göz ardı edilebilecek bir durum değildir. Konuşmanın tamamı AB’nin ‘yanlış yolda olan idarecileri’ne bir tokat, ciddi bir ikaz ve belki de ultimatom ya da manifesto olarak da görülebilir. Tahmin ediyoruz ki bu konuşmanın devamı da gelecek ve gelmelidir.
Her zaman ifade etmeye çalışıldığı üzere hem Avrupa’daki hem de dünyadaki “iyi”lerle mutlaka işbirliği yapılmalıdır. Ancak bu yolla İsrail başta olmak üzere ‘zalim devletler’ dizginlenebilir...