Bugün 07.08.2016 tarihli “İman-İbadet-Adalet-Hilâfet” başlıklı yazımızı paylaşalım ki konunun özü hakkındaki düşüncelerimizi de ortaya koymuş olalım. 

***

Allah’a ve ahirete ciddî inanan kimseler ne yapar?

Elbette imanın gereği olarak ibadet ederler. Elbette imanın gereği olarak adalet ederler. Zira iman hem adaleti, hem ibadeti gerektirir. Elbette adalet ile ibadet arasında çok sıkı bir bağ vardır. Adaletli olmak ibadettir ve ibadet de adaletin ta kendisidir. 

Pekâlâ, “hilâfet” bu işin neresinde? 

Hilâfet siyasî bir mana çağrıştırıyor. Oysa Hazreti Peygamberin (asm) asıl görevi imanı tebliğ olduğu gibi onun hakikî halifelerinin de asıl vazifesi imana dâvet ve imanı takviye manasındaki iman hizmetini hakkıyla yapmaktır. 

İşte bu yüzden saltanat ve siyaset manası ile öne çıkan ve şahıs ve sülâle hâkimiyetinden ibaret olan bin küsur yıllık hilâfet aslında hilâfet değil. 

Bilhassa siyasî bir mana verilecekse, hilâfet, ancak bir heyet tarafından üst- lenilecek bir vazifedir. Zira çağımız şahıs ve şahsiyet zamanı değil, mütesanid heyetlerden oluşan cemaat zamanıdır. Halife ancak ittihad-ı İslâmı da sembolize edecek bir geniş heyet şeklinde tezahür edebilir. 

Yine bu sebeple, asıl manasına uygun hilâfet, ilk dört halifenin dönemi ve beşinci halife olan Hazreti Hasan’ın yarım kalan altı aylık hilâfetinden ibarettir. 

Ondan sonrası “ısırıcı saltanat”a dönmüştür. (Hatta ısırıklarını şimdilerde de hissediyoruz). Adalet-i mahzadan (tam ve mutlak adaletten) gereksiz yere vazgeçilmiş ve adalet-i izafiye (nisbî adalet) perdesi altında çok zulümlere yol ve meydan açılmış bir uzun dönemdir. 

“İman, ibadet ve tam adalet”ten oluşan hakikî hilâfet ne zaman ve nerede gelecek?

Risale-i Nur’da, manevî hilâfeti tahakkuk ettirecek ve bilhassa bu çağda insanları mutlu edecek iki mana bir arada bulunuyor: Fert için tahkikî iman dersi ve toplum ve devlet için de adalet-i mahza (tam ya da mutlak adalet) tatbikatının dersi.

İman dersini Kur’ân’ın tefsiri Risalelerden alanlar, bu dersi başka taliplilerine de okutmaya mecburlar. 

Ancak aynı vazife adalet dersi için de geçerli. Hatta belki de fazlasıyla geçerli.

Zira İslâm dünyasının içtimaî hayatı karmakarışık ve zulümlerle dolu. 

Adalet dersine en az iman ve ibadet dersi kadar ihtiyacımız var. 

Ümmeti, siyasî manaları öne çıkaran ve delili kendinden menkul “halife adayı şahıs”larla meşgul etmek yerine gayr-ı siyasî asıl halifenin şahs-ı manevisini tanımaya dâvet etmeliyiz. 

Ve insanlara onun iman, ibadet ve adalet dersini tanıtmaya gayret etmeliyiz. 

Siyasetimiz de ancak o zaman düzelir.